ماهیگیران تاجدار ؛ سلفون

ماهیگیران تاجدار

نویسنده: مفیز الله کبیر
مترجم: مهدی افشار
ناشر: زرین
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 366
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1362 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب 

دولت شيعي آل بويه که با همکاري سه برادر از نسل بويه در بغداد تشکيل شد،‌ به عنوان يکي از پرافتخارترين دولت هاي شيعي در تاريخ تشيع به شمار مي آيد. هدف از نگارش اين نوشتار، گذري به چگونگي شکل گيري اين دولت و آشنايي با خدمات آن براي جامعه شيعي آن عصر است. بر اساس اين تحقيق، سه برادر بويهي با ابراز لياقت هاي فراوان توانستند ابتدا به عنوان فرماندهان سرزمين ديلم و آنگاه به عنوان مؤسس دولت مستقل بويهي در بغداد ابراز وجود کنند. آل بويه در زنده کردن شعائر شيعي نقشي به سزا داشتند. با وجود اقتدار حکمرانان نخستين دولت آل بويه، و ارائه خدمات متعدد رفاهي و مذهبي بر اثر بروز  برخي عوامل، اين دولت نتوانست عمري دراز داشته باشد.

آل بويه از گروهي از ساكنان منطقه ديلم(به معناي عام که شامل گيلان فعلي هم مي شود)، بودند که پس از پذيرش اسلام، مذهب تشيع را انتخاب کرده بوده و در گروه هاي بزرگي وارد ارتش خلافت شدند.نام اين سلسله از «بويه» پدر سه برادري که آن را بنيان گذاشتند گرفته شده است. بويه پسر «فناخسرو» در ديلم با گمنامي و تنگ دستي زندگي مي کرد. از اينکه عموم تاريخ نويسان نوشته اند که روزيِ او از صيد ماهي بوده است، چنين فهميده مي شود که مسکن او در ناحيه گيلان فعلي و در يکي از سواحل دريا يا سواحل رودخانه اي بوده است.

بويه سه پسر داشت که بعداً هر سه به سلطنت رسيدند. پسر بزرگ «علي» نام داشت، پسر دوم «حسن» و سومي «احمد»  که بعد ها از طرف خليفه آن زمان القاب «معز الدوله»، «عماد الدوله» و «رکن الدوله» به ترتيب به آنها اعطا شد. اين سه پسر پس از تحمل سختي هاي زياد و با کوشش فراواني که به کار بردند، به پيشرفت فوق العاده اي نائل شدند و بنا به گفته ابن ابي الحديد چنان سلطنتي تشکيل دادند که در عظمت و شکوه ضرب المثل بود.

...فارس در دست علی بن بویه،ری و اصفهان و ایالت جبال در دست حسن بن بویه،موصل و دیار مضر و دیار بکر و دیار ربیعه و جزیره در دست حمدانیان، و مصر و شام در دست محمد بن طغج(طولونیان و اخشیدیان)بود و امویان بر اندلس، و سامانیان بر خراسان و قرمطیان بر یمامه و بحرین ،دیلمیان بر طبرستان و گرگان حکومت می کردند و جز بغداد و قسمتی از عراق، چیزی در دست خلیفه عباسی نبود...