لودویگ فوئرباخ و ایدئولوژی آلمانی

لودویگ فوئرباخ و ایدئولوژی آلمانی

نویسنده: کارل مارکس , فردریک انگلس , گئورگی پلخانف
مترجم: پرویز بابائی
ناشر: چشمه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 389
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1393 _ 1380 - دوره چاپ: 5 _ 2

مروری بر کتاب

"لودویگ فوئرباخ و ایدئولوژی آلمانی" اثری است که حاصل نوشتار "فردریش انگلس"، "کارل مارکس" و "گئورکی پلخانف" می باشد. تقریبا دو سال قبل از نوشتن "مانیفست کمونیست" قدرتمند خود ، "کارل مارکس" (1818-1883) با نوشتن کتاب "ایدئولوژی آلمانی" در سال 1845 به همراه دوست و همکارش "فردریش انگلس"، جهان بینی سیاسی جدیدی را توضیح داد که از جمله ی آن می توان به مواضع در مورد مادیات ، کار ، تولید ، بیگانگی ، گسترش سرمایه داری ، درگیری طبقاتی ، انقلاب و سرانجام کمونیسم اشاره کرد.

آن ها ضمن انتقاد از عقاید "برونو بائر" ، "ماکس اشتیرنر" و "لودویگ فوئرباخ" ، سوسیالیسم "واقعی" را بر اساس دیالکتیک "هگل" ترسیم می کنند. "مارکس" انتقادات خود را نسبت به مورد اخیر در رساله های معروف خود در مورد "فوئرباخ" گسترش داد ، که پس از مرگ "مارکس" یافت شد و توسط "انگلس" در سال 1888 منتشر شد. مقدمه ای بر نقد اقتصاد سیاسی ، که در میان مقالات پس از مرگ "مارکس" نیز یافت می شود ، بخشی از مقدمه کارهای اصلی اوست و مطالعه ی کتاب "لودویگ فوئرباخ و ایدئولوژی آلمانی" برای درک مارکسیسم ضروری است.

این کار با مجموعه ای از متن های کوتاه "مارکس" به پایان می رسد که شامل رساله ی او در مورد "فوئرباخ" و مقدمه ای بر نقد اقتصاد سیاسی است، اما یکی از بخش هایی بسیار جالب توجه کتاب، بحث او در مورد اهمیت این مساله است که باید فلسفه را از حدس و گمان بیهوده دور کنیم و ببینیم که بسیاری از سوالات مربوط به "حقیقت" واقعا جایی برای حدس و گمان ندارند، بلکه ذاتا سوالات عملی هستند و بنابراین باید فقط و فقط به صورت عملی پاسخ داده شوند.

... ما این زحمت را به خود نخواهیم داد که به فیلسوفان خردمندمان توضیح دهیم که «رهایی» «انسان» با فرو کاستن فلسفه ، الهیات، جوهر و جز آن ها به «خودآگاهی» و با رهایی «انسان» از سلطه ی این عبارات - که هرگز او را از اسارت بازنداشته است - حتی گامی هم به پیش نمی رود.

و نیز به آنان توضیح نخواهیم داد که نیل به رهایی واقعی فقط در جهان واقعی و با وسایل واقعی امکان پذیر است، که بردگی بدون دست یابی به ماشین بخار و دستگاه نخریسی ملغا نمی شود، که سرواژ [ارباب - رعیتی] را بدون کشاورزی اصلاح شده نمی توان از میان برداشت و به طور کلی، مردم تا زمانی که قادر نباشند خوراک، نوشاک، پوشاک و سرپناه کافی - به لحاظ کمی و کیفی - به دست آورند، رها نتوانند شد.«رهایی» کنشی تاریخی است نه ذهنی، و با وجود شرایط تاریخی مناسب، [یعنی] در مرحله ای از صنعت، تجارت و کشاورزی فراهم می گردد.