لبخند بی لهجه

لبخند بی لهجه

نویسنده: فیروزه جزایری دوما
مترجم: غلامرضا امامی
ناشر: هرمس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 222
اندازه کتاب: پالتویی - سال انتشار: 1398 - دوره چاپ: 9

مروری بر کتاب

 فیروزه جزایری دوما در کتاب عطر سنبل عطر کاج به داستان بزرگ شدن خود به عنوان یک ایرانی/آمریکایی در کالیفرنیای جنوبی پرداخت. حالا او در کتاب لبخند بی لهجه، دوباره به سراغ میراث ایرانی غنی خود رفته و داستان هایی تأثیرگذار و خنده دار را در مورد شهروند جهان بودن، خانواده ی خوش قلب خود و مسائل فرهنگی جذاب و سرگرم کننده به مخاطبین خود هدیه کرده است.

دوما در این کتاب با هوشی سرشار و روحیه ای شجاعانه، تفاسیر منحصر به فرد خود را از موضوعات مربوط به خانواده، اجتماع و سنت ها ارائه می کند. فیروزه جزایری دوما در این مسیر تلاش می کند تا آداب و رسوم ایرانی، که بسیار هم به آن ها علاقه دارد، را با ارزش ها و آرمان های غربی خود همسو سازد.

خواندن یک صفحه از یک کتاب را می توان چند گونه تعبیرکرد؛ چیدن شاخه گلی از یک باغ، چشیدن جرعه ای ازاکسیر دانایی، لحظه ای همدلی با اهل دل، استشمام رایحه ای ناب، توصیه یک دوست برای دوستی با دوستی مهربان و...

هر نسلی لباس خاص خودشان را دارند؛ مثلاً، یک نسل شلوارهای بلند و پاچه گشاد می پوشند. نسل بعد ترجیح می دهند شلوارهای پاچه تنگ و باریک تا قوزک بپوشند. یک سال پاچه های شلوار را با دقت تو می گذراند و سال بعد آن را ریش ریش می کنند.

لباس عزا هم مانند شلوار از مُد پیروی می کند.
من- البته- از فعل مرگ حرف نمی زنم، چون فقط خداست که درباره مرگ صاحب اختیار است. آنچه از نسلی به نسل بعد تغییر می کند این است، عکس العمل ما نسبت به مرگ چگونه است؟ ما این واقعیت را چگونه برای فرزندانمان توضیح می دهیم؟

شش ساله بودم که مادربزرگ مادری ام درگذشت. ما نمی دانستیم که او مریض است. مادرم از روی خوابی که دیده بود به این مسئله پی برد. مادرم، پدرش را خواب دیده بود که درباره موضوعی ناراحت بود.دیدن این خواب باعث شد که مادرم به پدرش تلفن کند؛ او هم با اکراه آن را تصدیق کرد. در واقع مادربزرگم به خاطر عوارض بیماری دیابت در بیمارستان بستری بود. من و مادرم از آبادان به تهران پرواز کردیم. دو روز بعد مادربزرگم در گذشت.