قنبرعلی ؛ جوانمرد شیراز

قنبر علی

نویسنده: آرتور دو گوبینو
مترجم: سیدمحمدعلی جمالزاده
ناشر: معرفت
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 147
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1352 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ مهر دارد

مروری بر کتاب

...قنبر علی جوانی بود که دست طبیعت او را از محسنات و امتیازات جسمانی و روحانی برخوردار نموده بود و به حکم عقل و تمیز چنان به نظر می‌رسید که بهتر است او را آزاد گذاشته و عنان سرنوشت را به دست خودش بسپارند. از این رو تا سن هفت سالگی برهنه و عور و مطلق‌العنان در محله‌ای که منزلشان در شیراز در آن‌جا بود، با رفقای هم‌سن خود به بازی و شیطنت سرگرم بود و آقا بالاسری نداشت. طولی نکشید که بلای جان بقال و عطار و دکاندار محله گردید. با مهارت و تردستی که شباهت به چشم‌بندی داشت جیب و بغل را از خرما و خیار بقال و حتی گاهی گوشت و دنبه‌ی قصاب پر و آکنده می‌ساخت و تا چشم به‌هم می‌زدی ناپدید می‌گشت....

کتاب داستان یک شیرازی است که از پدری اهل هنرهای ظریفه ی قدیم - ساخت قلمدان - زاده می شود و سرانجام در دربار جایی برای خود می یابد و خوشی و شادمانی را در زندگی درک می کند.داستان هم از حیث نشان دادن وضع و حال فساد حکومتی خواندنی است و ظرافت های خاص خود را دارد.

جمال‌زاده در خانواده‌ای مذهبی در اصفهان به دنیا آمد. او فرزند سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی بود. واعظ اصفهانی در اصفهان زندگی می‌کرد، اما غالباً برای وعظ به شهرهای مختلف سفر می‌کرد. جمال‌زاده پس از ۱۰ سالگی پدر خود را در برخی از سفرها همراهی می‌کرد.وی به همراه خانواده در سال ۱۳۲۱ به تهران مهاجرت کرد.

جمال‌زاده حدود دوازده سال داشت که پدرش او را برای تحصیل به بیروت فرستاد. در دوران اقامت او در بیروت; اوضاع سیاسی ایران تغییر کرد، در آن زمان محمد علی شاه قاجار مجلس را به توپ بست و هر یک از آزادی‌خواهان با مشکلاتی مواجه شدند. پدر جمال‌زاده خود را به همدان رساند تا از آنجا به عتبات فرار کند، ولی در آن‌جا دستگیر شد و به بروجرد برده شد. امیر افخم، حاکم بروجرد دستور اعدام او را صادر کرد

محمدعلی جمالزاده را همراه با صادق هدایت و بزرگ علوی سه بنیانگذار اصلی ادبیات داستانی معاصر فارسی می‌دانند. داستان کوتاه «فارسی شکر است» را که در کتاب یکی بود یکی نبود او چاپ شده‌است، عموماً به عنوان نخستین داستان کوتاه فارسی به شیوه غربی می‌شمارند. این داستان پس از هزار سال از نثرنویسییکی بود یکی نبود سند ادبی مهم و در واقع بیانیه نثر معاصر فارسی است. در این مقدمه جمالزاده مواکداً بیان می‌کند که کاربرد ادبیات مدرن نخست بازتاب فرهنگ عامه و سپس انعکاس مسائل و واقعیتهای اجتماعی است.