قرن روشنفکری

نویسنده: آلخو کارپانتیه
مترجم : سروش حبیبی
ناشر: نیلوفر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 479
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1394 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

انفجار در کلیسای جامع

دیشب آنها را دیدم که باز گیوتین را برپا می کردند - روی دماغه کشتی برپا شده بود - همچون دروازه ای که بر آسمان بزرگ باز شده است ...
زمان میان ستاره قطبی و دب اکبر و چلیپای جنوبی گرفتار مانده و از مسیر خود باز ایستاده است ...
اما دروازه خالی بر دماغه کشتی برپا بود و جزء قطعه چوبی افقی بر دو پایه عمودی و آن نیم کتیبه واژگون و آن مثلث سیاه و تیغه پولادین چیزی نبود ...

قرن روشنفکری به عنوان یکی از بزرگترین رمان های تاریخی آمریکای لاتین شناخته می شود. این رمان تاریخی به تأثیر انقلاب فرانسه بر کارائیب می پردازد. شخصیت های اصلی همه اعضای یک خانواده هستند: دو خواهر و برادر ، کارلوس و صوفیا و پسر عموی آنها استبان. روایت آن به ماهیت چرخه ای کنترل ، تخریب و توسعه در طول انقلاب می پردازد. قرن روشنفکری از نظر سبکی ، عناصری از اگزیستانسیالیسم و رئالیسم جادویی را در بر می گیرد و تنش بین اروپا و آمریکای لاتین را که در بسیاری از آثار دیگر کارپانتیه یافت می شود ، به خوبی نشان می دهد.

قرن روشنفکری یک رمان تاریخی است که توسط کارپانتیه نوشته شده است. این کتاب داستان سه یتیم ممتاز از هاوانا را دنبال می‌کند، در حالی که آنها با ماجراجوی فرانسوی ویکتور هوگو دیدار می‌کنند و درگیر آشفتگی انقلابی می‌شوند که در پایان قرن هجدهم میلادی، جهان اقیانوس اطلس را لرزاند. قرن روشنفکری به عنوان یکی از بزرگترین رمان‌های تاریخی آمریکای لاتین شناخته می‌شود.

کارپانتیه در این رمان کارهای ویکتور هوگو را وصف می‌کند که زمانی در پورتو پرنس دکان داشت و بعد شیفته روبسپیر شد و در روشفور دادستان خلق شد و بعد با یکدست فرمان برقراری آزادی و الغای برده‌داری به دنیای جدید آورد و با دست دیگر گیوتین را.

فرهنگ، به اعتقاد کارپانتیه، که خود مظهر این باور است، چیزی عینی است. هریک از داستانهایش براساس داده هایی صریح و عینی استوار است، که او به اتفاق لویی ژووه هنرپیشه نامدار فرانسوی، در 1943 به هاییتی کرد. «مرز جدایی آب ها» نتیجه کاوشی است در کرانه های اورینوکی، «شکار انسان» ترجمان دانسته های خصوصی اوست از موطن خود و بخشی از «قرن روشنفکری» در گوادلوپ نوشته شده است که صحنه قسمتی از ماجراهای داستان است.

از این گذشته وصف این فرهنگ یا فرهنگ ها، بسیار دقیق نیز هست. نوشته داستان نویس را می خوانیم، اما در خلال آن یک جا با دانشمند، جای دیگر با تاریخ نویس یا جغرافیدان، کاشف، قوم شناس و گردآورنده فولکلور یا موسیقی شناس و آهنگساز یا گیاه شناسی آشنا می شویم، که از زبان شاعر با ما سخن می گوید.

تعادل میان شاعر غالبا خیال پرداز و داستان سرایی که واقعیت را به دقت وصف می کند یکی از ویژگی های قابل توجه کارپانتیه است. هیچ یک از این دو نقش بر دیگری نمی چربد. در داستانهای او، که ساخته هایی موسیقی گونه اند، روایت و وصف واقعیت برحسب اقتضا، جای خود را به تغزل می دهد و غوغای غنا، چنان که در آوای ارکستری سرکشی می کند و به آسمان می رسد اما بهنگام در اختیار می آید و این در آثار نویسندگان آمریکای لاتین کمتر دیده می شود.

آلخو کارپانتیه (1980-1904) از مشهورترین رمان‌نویسان کوبایی و آمریکای لاتین است که آثاری را به سبک رئالیسم جادویی نوشته است. رمان‌های «گام‌های گمشده»، «نیایش بهار»، «استفاده از روش»، «انفجار در کلیسای جامع»، «شکار انسان»، «کنسرت باروک»، و «قلمرو این عالم» از آثار اوست.