فیلسوفان سیاسی قرن بیستم

فیلسوفان سیاسی قرن بیستم

نویسنده: مایکل ایچ لسناف
مترجم: خشایار دیهیمی
ناشر: ماهی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 432
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1387 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

با آنکه انسان واقعا هزاران سال با مسائل سیاست دست به گریبان بوده است، ما نمی توانیم فلسفه سیاسی قرن بیستم را بفهمیم مگر آنکه خود قرن بیستم را بفهمیم، یعنی آن تکامل بسیار خاصی را که در قرن ما در زندگی و جامعه بشری رخ داده است.

نیازی به گفتن ندارد که چنین موضوعی گسترده تر از آن است که بتوان اینجا و در این مجال به طور کامل بدان پرداخت.اما آنچه ما بدان نیاز داریم تعریف و توضیحی دائره المعارفی و جامع و مانع نیست.بلکه تشخیص روندهای اصلی و اساسی است.این روندها چه ها بوده اند؟ کجا باید چنین تشخیصی را جست؟ علم و وضع بشری ...

مایکل اچ. در این برخورد روشن، حاد و معتبر، نشان می‌دهد که قرن بیستم کهکشانی از فیلسوفان سیاسی را به وجود آورده است که می‌توانند با فلاسفه هر دوره ی قبلی مقایسه شوند. اصالت در نظریه سیاسی ناشی از مشکلات و بحران های سیاسی جدید بود که این سیاسی ترین قرن ها بیش از سهم خود از آن برخوردار بود.

نویسنده در این کتاب واکنش‌های نویسندگان لیبرال و نئومارکسیست و همچنین متفکرانی مانند آرنت و هابرماس را به بحران‌های سیاسی ترسیم می‌کند. او همچنین نشان می‌دهد که چگونه نظریه‌های سیاسی قرن بیستم با واکنش به نیروهای ریشه‌دار اجتماعی و ایدئولوژیک مانند بوروکراتیزاسیون، عقلانی‌سازی و «افسون‌زدایی» شکل گرفته‌اند.

این کتاب تنوع و عمق فراوان فلسفه سیاسی در قرن بیستم را نشان می دهد. کاترین اچ. زاکرت مجموعه ای از مقالات را گردآوری کرده است که زندگی نظریه پردازان سیاسی را بازگو می کند، هر بیوگرافی را با کار زندگی نظریه پرداز مرتبط می کند و اهمیت مشارکت در اندیشه سیاسی مدرن را توضیح می دهد.

مقالات برای برجسته کردن گزینه ها و رویکردهای سیاسی اصلی سازماندهی شده اند. با شروع کردن با مقالاتی در مورد جان دیویی، کارل اشمیت و آنتونیو گرامشی، که نماینده سه آلترناتیو اصلی سیاسی - لیبرال، فاشیست و کمونیست - در اواسط قرن بود، این کتاب به بررسی زندگی و آثار مهاجرانی مانند هانا آرنت، اریک وگلین می‌پردازد. و لئو اشتراوس که بعد از جنگ جهانی دوم چشم انداز قاره ای را به ایالات متحده آورد می پردازد. نیمه دوم مجموعه شامل مقالاتی درباره مدافعان اخیر لیبرالیسم، مانند فردریش هایک، آیزایا برلین و جان رالز و بسیاری از منتقدان لیبرالیسم، از جمله میشل فوکو، یورگن هابرماس و آلاسدایر مک اینتایر است.