فلسفه سیاست و خشونت

فلسفه سیاست و خشونت

نویسنده: رضا داوری اردکانی
ناشر: هرمس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 220
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1391 - دوره چاپ: 3
 

مروری بر کتاب

کتاب حاضر؛ گفت و شنودی به شیوه نوشته های افلاطون است، با این تفاوت که در آن هویت پرسشگر به دلایلی که نگارنده در «تمهید» بیان کرده، آشکار نشده است. تفاوت دیگر آنجاست که در نوشته های افلاطون، او گزارشگری مغرض است، اما اینجا نگارنده از خود می پرسد و به گونه ای در خودنگری و تامل روی می آورد. آن هم نه در باب موضوعات انتزاعی فلسفه چون هستی و مثال و کلی، بله در باب جنجالی ترین بحث هایی همیشه داغ: خشونت، افلاطون، سیاست، هایدگر، لیبرالیسم، فاشیسم، فروید و پوپر.

کتاب در دوازده مجلس به نسبت میان فلسفه و خشونت و نقش میانجی سیاست در این میان می پردازد، نگارنده نومیدی جهان جدید را به نیست انگاری منتسب می کند و بنیادگرایی و خشونت شایع را محصول آن می داند. او فلسفه را سخن نابهنگام می داند و معتقد است که زبان نقادانه فلسفه با زبان سیاست و علم تفاوت بنیادی دارد و احکام این دو را نباید با یکدیگر خلط کرد، از سویی نباید از فلسفه انتظارات بیجا و زیاده از توان داشت.

بنابراین فلسفه گرچه از ابتدا با سیاست بوده است، وسیله ای در دست سیاستمداران برای رسیدن به قدرت و تحکیم آن نمی تواند باشد در فلسفه حقیقی شأن آزادی حفظ می شود، فلسفه ای که دنباله روی سیاست شود، فلسفه نیست بلکه ایدئولوژی است.

فیلسوفان از زمان سقراط رغبتی به امور حکومت نشان نداده اند گرچه به سیاست بی توجه نبوده اند. کار فیلسوف تامل کردن در نظام شهر و کشور است.به عبارت دقیق تر فلسفه بنای عالم انسانی را مستحکم می کند و سیاست آشکارترین جلوه این بنا نهادن است.