- موجودی: موجود
- مدل: 189341 - 27/2
- وزن: 0.30kg
فلسفه تعلیم و تربیت
نویسنده: علی شریعتی
ناشر: بعثت
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 120
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1358 - دوره چاپ: 1
کمیاب - کیفیت : در حد نو _ نو
مروری بر کتاب
فلسفه تعلیم و تربیت ، نیمنگاهى است به فلسفه تعلیم و تربیت اسلامى. نگارنده از این نگارش، بررسى و شناساندن کلى و کوتاه کهنترین نظام آموزشى اسلام یعنى، مکتب و پس از آن نظام حوزوى را خواسته است.
وى از این رهگذر، ویژگیهاى این دو نظام را شرح و شماره کرده و نظام سنتى آموزش و پرورش اسلامى را با نظام نوین آموزش و پرورش سنجیده است تا برتریهاى آن را- دستکم از دید روش و نظام آموزشى-شمارده باشد. نگارنده بیشتر با رویکرد جامعهشناختى، به مسائل نگریسته است.
در گام نخست، از ویژگیهاى نظام آموزشى مکتب و مواد آموزشى آن مىگوید:
ویژگى نخست آن است که کودک براى مکتبى شدن از چهار آزادى بنیادین برخوردار است:
1-آزادى سن؛ گرچه مکتب از آن گروه سنى 6 تا 10 سال است، این حدى طبیعى است که آزادانه مشخص مىشود و قید و قانون رسمى نیست. براى آموختن در مکتب، هیچگاه دیر نیست و نوجوان هرگاه بخواهد مکتب او را مىپذیرد؛
2-آزادى شروع؛ آزادى سن را، آزادى شروع و زمان ورود به مکتب تکمیل مىکند، مکتب براى درس خواندن، فصل، ماه، روز و ساعت نمىشناسد و مىگوید هرگاه خواستى و توانستى بیا. در نظام جدید آموزشى که از غرب گرفتهایم، هزاران کودک، تنها به جرم یک روز، دیر زاده شدن یک سال از درس محروم مىشوند. مکتب به صاحب شناسنامه مىنگرد و دبستان به شناسنامه. بنگرید تفاوت از کجاست تا به کجا؛
3-آزادى مدت تحصیل؛ یکى از ویژگیهاى مشترک نظامهاى آموزشى امروزین، ثابت بودن دوران تحصیل است و فراموش نکنیم که یکى از برجستهترین ویژگیهاى نوع انسان، فردیت و شخصیت ویژۀ افراد این نوع است که آنها را بکمال از یکدیگر جدا مىکند. در آموزش جدید این فردیت فداى نظام و دوران ثابت آن مىشود در این نظام کسى که مىتواند دورۀ شش سالهاى را در دو سال بخوبى به سر برد، باید در قالب نظام آموزشى بماند و به اجبار چهار سال از عمرش به باد رود.
مکتب به مکتبى و فراگیر آزادى مىدهد درس را در هر مدت که مىتواند پایان ببرد.
در این نظام پیش افتادن از دیگران نهتنها شدنى که حسن است و مطلوب. روشن است که مراد بیان برترى مکتب بر دانشگاه و یا حتى دبستان از لحاظ علم نیست، بحث بر سر روش است؛
4-آزادى فردى؛ در مکتب برخلاف مدرسۀ امروز، هر نوآموزى، در همان حال که
در جمع است، خود مىتواند مستقل باشد، مکتب چنان گسترۀ مشربى دارد که هرکس را در هر سن و سطح علمى و وضعى مىپذیرد؛ نه کسى را مىراند و نه کسى را عاطل و باطل مىنهد؛ به دیگر سخن، فراگیر اگر فراتر از دیگران است، معلم او را جداگانه آموزش مىدهد و اگر فروتر از دیگران است او را به فراتر مىسپارد تا یاریش کند و او را به دیگران برساند.