- موجودی: موجود
- مدل: 196899 - 21/3
- وزن: 1.00kg
فرهنگ و باورهای مردم ازنا، اشترینان و بروجرد و...
نویسنده: علیمردان عسگری
ناشر: افلاک
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 414
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1
مروری بر کتاب
فرهنگ عامه لرستان
در باب فرهنگ عامهي لرستان هر آنچه از باورها و آيينها و افسانههاي كهن ايرانزمين در ذهن عامهي مردم مانده است به نوعي ريشه در فرهنگ مردم لرستان هم دارد، زيرا اين سرزمين كهن همپا و همتراز تاريخ و تمدن بشري نمود عيني داشته است و هرآنچه نام آيين و اسطوره، قصه و حكايت و ... با خود دارد نام و نشانهاش در باور اين مردمان حضور دارد.
احترام به نور و آتش و آب و خاك چهار عنصر اصلي حيات، آداب ويژه در آيينها گاهشماري كشاورزي و كشتوكار، جشنهاي باران و برف، موسيقي كار و زندگي به آواهاي مور، مويه، سور و سوگ، همياريهاي روزمره زندگي، باورهاي مذهبي همه و همه به صورت نماد و سمبل با زندگي اين مردمان آميخته است، آنچنان كه اين همه را بايد عين زندگي دانست و زنده بودن با آنها معنا پيدا ميكند و زندگي بدون اين همه باورمندي يعني پوچي و نيستي ...!
نگارنده در شماره چهارم از مجموعه کتاب های فرهنگ عامه لرستان، فرهنگ و باورهای مردم این شهر را مورد بررسی قرار داده است. وی ابتدا شهرها و بخش های لرستان مانند ازنا، اشترینان و بروجرد را معرفی کرده و در ادامه به ترتیب حروف الفبایی، باورهای مردم لرستان را مطرح کرده است.
از جمله این باورها می توان به مواردی مانند ترکه تن، پیاز و تاوه داغ، نودرار، لوگزکی، موگه و تیمره اشاره کرد. باورهای عامه درباره حیوانات، گل و گیاهان دارویی در فرهنگ عامه لرستان، و خواب ها و زمان ها در فرهنگ عامه از جمله عنوان های بخش های کتاب است.
در باب فرهنگ عامهي لرستان هر آنچه از باورها و آيينها و افسانههاي كهن ايرانزمين در ذهن عامهي مردم مانده است به نوعي ريشه در فرهنگ مردم لرستان هم دارد، زيرا اين سرزمين كهن همپا و همتراز تاريخ و تمدن بشري نمود عيني داشته است و هرآنچه نام آيين و اسطوره، قصه و حكايت و ... با خود دارد نام و نشانهاش در باور اين مردمان حضور دارد.
احترام به نور و آتش و آب و خاك چهار عنصر اصلي حيات، آداب ويژه در آيينها گاهشماري كشاورزي و كشتوكار، جشنهاي باران و برف، موسيقي كار و زندگي به آواهاي مور، مويه، سور و سوگ، همياريهاي روزمره زندگي، باورهاي مذهبي همه و همه به صورت نماد و سمبل با زندگي اين مردمان آميخته است، آنچنان كه اين همه را بايد عين زندگي دانست و زنده بودن با آنها معنا پيدا ميكند و زندگي بدون اين همه باورمندي يعني پوچي و نيستي ...!