فرماندهی خداوند جنگ سپهبد فردوسی

فرماندهی خداوند جنگ سپهبد فردوسی 

نویسنده: احمد بهارمست
ناشر: خیام
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 306
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1313 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت :

مروری بر کتاب 

مصور - نقاشی های سیاه و سفید و رنگی

جلد اول : بررسی ویژگی های شخصیتی فردوسی از روی شاهنامه 

بزرگان و با دانش آزادگان                  نبشتند یکسر سخن رایگان

گفتیم که فردوسی در سرودن شاهنامه پاسخگوی یک نیاز ملی است . این نیاز ، اگر در عامه مردم به صورت کم و بیش ناآگاه وجود داشته ، در طبقه دهقان حالت زنده و فعال و آگاهانه داشته است . هم اینان بودند که نمی گذاشتند آتش ملیت و قومیت در اجاق ایران بمیرد . قومیت در آن زمان به مفهوم احساس برتری نسبت به بیگانگان حاکم بود . عامه مردم البته در گرفتاریهای روزانه خود غرفه بودند و تنها یک طبقه مرفه و روشن بین می توانستند عیبهای حکومت ترک و تازی را ببینند ، و در پرتو همین بینایی , حسرت تجدید عظمت ایران را در دل بپرورانند .

گرچه فردوسی در سرودن شاهنامه پای بند به متن خداینامه و داستانها بوده ، لیکن روح زمان ، به خوبی در آثار او منعکس است . در نامه یزدگرد به مرزبانان طوس ، و نامه رستم فرخ زاد به برادرش و به سعد وقاص ، خلاصه و چیکده عقیده مردم عصر فردوسی نسبت به تازیان و حتی ترک ها نموده می شود .

فردوسی در مقدمه کتاب خود ، فراهم آورنده دفتر باستانی را ( یک پهلوان دهقان نژاد ) می خواند که ( دلیر و بزرگ و خردمند و راد ) بوده . نسخه ای از این دفتر در شهر او بوده است ، در نزد دوستی مهربان که او آن را به او می دهد ، و وی را به سرودن آن تشویق می کند . شخص دیگری نیز که در این امر مشوق و پشتیبان فردوسی قرار می گیرد ، جوانی است از ( گوهر پهلوان ) . او نیز ( خردمند و بیدار و روشن روان ) است . اینان کسانی بوده اند که به علل نژادی و خانوادگی یا عقیدتی ، خواستار احیاء حماسه ملی ایران بوده اند .آزاده در شاهنامه ، مرادف با صفت ایرانی است ، که در برابر بیگانگان که نا آزاده هستند قرار می گیرد . آزاده ، در ایران دوره فردوسی ، به معنای ایرانی اصیل است که وابستگی معنوی با ایران باستان دارد ، و البته از آزاد اندیشی و روشن بینی و جوانمردی نیز بهره مند است ...

سرتیپ احمد بهارمست متولد 1286 در تهران متولد شد. وی در سال 1310 فارغ­التحصیل از دانشکده افسری در صنف پیاده رتبه­ی اول ارتش ارتقا سمت یافت وی، پس از ورود به ارتش و گذراندن دوره­های آموزشی در ایران و آمریکا در سال 1330 با درجه­ی سرتیپی به فرماندهی لشکر رضائیه­ی تهران منصوب گردید و مدتی نیز فرماندهی لشکر خوزستان را در دوره مصدق بر عهده داشت با این همه خدمت کردن وی چون نتوانست به درجات بالاتر ارتقا پیدا کند و به ناچار از تصدی خدمت در ارتش بازنشسته شد و به وکالت در دادگاه­های نظامی دادگستری انجام وظیفه نمود