- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 179559 - 91/5
- وزن: 0.30kg
غزلیات سعدی
نویسنده: شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی
تهیه و تنطیم: فیروزی نیا
ناشر: قطران
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 208
اندازه کتاب: جیبی - سال انتشار: 1374 - دوره چاپ: 1
کیفیت : درحد نو _ نو
مروری بر کتاب
غزلیات سعدی مشهورتر از آن است که به سخنی دیگر نیاز باشد. گرچه وسعت نظر و عمق مشرب و توان تصویرپردازی‌های مولوی جای دیگر نشیند و شعر حافظ خود مجموعه‌ای از همان وسعت و عمق و زبان‌آوری‌های بدیع است. اما ظرافتکاری‌های سعدی در زبان و نازک کاری‌هایش در عالم خیال هنوز نظیری نمی‌شناسد. کم‌تر فارسی‌زبانی است که غزلی از او به یاد نداشته باشد و گاه‌گاه سینه را به زمزمه بیتی از او از هرچه غم عالم که هست نزداید. به همین جهت و بسیاری جهات دیگر است که دیوان غزلیات سعدی نیز همچون دیوان حافظ همدم سفر و حضرِ ما بوده است.
ابومحمد مُصلِح بن عَبدُالله مشهور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۶۰۶ -۶۹۱ هجری قمری) ، شاعر و نویسنده پارسی‌گوی ایرانی است. مقامش نزد اهل ادب تا بدانجاست که به وی لقب استاد سخن داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات وی است. غزلیات سعدی در چهار کتاب طیبات، بدایع، خواتیم و غزلیات قدیم گردآوری شده‌است.
اگر تو فارغی از حال دوستان یارا
فراغت از تو میسر نمیشود ما را
تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را
بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم
به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را
به جای سرو بلند ایستاده بر لب جوی
چرا نظر نکنی یار سروبالا را
شمایلی که در اوصاف حسن ترکیبش
مجال نطق نماند زبان گویا را
که گفت در رخ زیبا نظر خطا باشد
خطا بود که نبینند روی زیبا را
به دوستی که اگر زهر باشد از دستت
چنان به ذوق ارادت خورم که حلوا را
کسی ملامت وامق کند به نادانی
حبیب من که ندیدست روی عذرا را
گرفتم آتش پنهان خبر نمیداری
نگاه مینکنی آب چشم پیدا را
نگفتمت که به یغما رود دلت سعدی
چو دل به عشق دهی دلبران یغما را
هنوز با همه دردم امید درمانست
که آخری بود آخر شبان یلدا را
