عکاسی آماتوری

عکاسی آماتوری

نویسنده: غلامحسین عبدالحسین زاده
ناشر: ابن سینا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 45
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1347 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو 

مروری بر کتاب

مصور

اغلب مردم خود را فقط اماتور معرفی میکنند.گویا از چنین وضعی عذر خواهی میکنند . گذشته از این کلمه اماتور درجه دو را به ذهن می اورد . هرچند اماتور به معنای گذران زندگی از راهی دیگر است .فکر نکنید عکاسی اماتور در مرتبه پایین تری نسبت به عکاسی حرفه ای قرار میگیرد هر یک نیازمند نگرش خاصی است که در روش ها متفاوت هستند .

در بررسی فرق عکاس آماتور و حرفه ای باید بدانید که یکی دیگر از عناصر برجسته که افراد حرفه ای را از آماتورها متمایز می کند، مدت زمان صرف شده برای ثبت یک تصویر بی عیب و نقص است. چه منتظر نور طبیعی کامل در پارک باشید، چه یک عکس بی‌نقص در مترو یا یک لبخند بی‌نقص از یک نوزاد در طول عکاسی پرتره، حرفه‌ای ‌ها می‌ دانند که عکاسی عالی زمان می ‌برد.

از نظر من برای عکسبرداری علاوه بر اطلاعات لازم، تردستی نیز لازم است : به کاربردن فیلترها،انتخاب سوژه، زوایای خاص برای عکسبرداری، محل سوژه در تصویر خطوط افقی و عمودی، استفاده از موقعیت های خاص برای عکس گرفتن و… به مراتب  بیش از تنظیم نور و مسافت و دیافراگم اهمیت دارند.در دنیایی که زندگی می کنیم انتقال اندیشه ما به دیگران تنها از راه کلام و نوشته ها نیست، گاهی نقاشی، مجسمه‌سازی، سینما، عکاسی به مراتب بهتر از گفتن و نوشتن می تواند احساسات ما را به دیگران منتقل کند.

همانطور که برای حرف زدن باید قبلا  حروف و بعد کلمات و سپس جمله ها را یاد گرفت، همینطور برای برقراری ارتباط با دیگران به وسیله عکس باید ابتدا اصول آن را آموخت. در این کتاب از رموز عکاسی صحبت می شود. اگر شما توانستید این افتخار را به من بدهید که آن را از اول تا آخر بخوانید، اگر هم عکاس نباشید شاید متوجه خواهید شد که چرا شما از برخی از عکسها خوشتان می آید و اگر به عکاسی علاقه دارید خواهید توانست عکسهایی خلق کنید که مورد توجه دیگران باشد.

اما تصور نکنید که این کتاب از هر لحاظ کامل است است و من هرگز چنین ادعایی نمیکنم. شما وقتی می توانید عکس خوب بگیرید که واقعاً از این کار لذت ببرید. به دست آوردن، پول شرکت در مسابقات عکاسی،کسب شهرت و نظایر آن هرگز نمی توانند وسیله ای برای ساختن عکس خوب باشد.

یک مطلب دیگر نیز برای گرفتن عکس خوب ضروری است چون ما برای مردم عکس میگیریم و یا از مردم عکس میگیریم ابتدا باید مردم را دوست داشت و آنها را شناخت و درک کرد. عکاس باید در میان مردم زندگی کند تا بتواند لحظات شادی و غم آنها را روی کاغذ عکاسی ثبت کند. برای عکسبرداری بهتر باید کنار پرسوناژهای تان بنشینید و با آنها حرف بزنید، درددل کنید تا آنها شما را از خودشان بدانند و آنگاه امکان دهند که شما لحظات مختلف زندگی آنها را آنطور که هست، به کاغذ حساس منتقل کنید. این کار اگر چه آسان نیست ولی ممکن است.‎ این اصل است که باید عکاسی را یاد گرفت نه به منظور گرفتن عکس عکس بلکه برای خلق آن.