علّامه بزرگوار، آیت اللَّه سید محسن امین عاملی از علمای بزرگ شیعه در لبنان و صاحب کتاب گرانسنگ اعیان الشیعه، بی شک یکی از مفاخر عالم تشیع و از اصلاحگران مشهور و صادق و مخلص عصر ماست که در مسئله پاکسازی مراسم عزاداری حسینی، از خرافات و بدعت ها، از پیشگامان محسوب می گردد.

البته پیش از علّامه امین، علمای و فقهای بزرگوار دیگری در فتاوی خود، مردم را از ارتکاب اعمال خلاف در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام برحذر داشته بودند؛ اما این مصلح بزرگ، با شجاعت و شهامت خاص حسینی، برای اصلاح امور بزرگداشت خاطره شهادت حسین بن علی علیه السلام و برای پاکسازی مراسم عزاداری از خرافات و بدعت هایی که توسط عناصر مشکوک و یا ساده دل و نادان، وارد آن شده بود، به روشنگری پرداخت و در آثار و تألیفات خود، خطبا و اهل منبر را هشدار داد که حقیقت را بر مردم بازگو کنند و از نقل احادیث مجعول و یا مشکوک خودداری ورزند... و همواره مردم را با هدف برجسته و وارسته امام علیه السلام آشنا سازند و عزاداری را به قصد احیاء اندیشه های حسینی، به دور از آداب و رسوم جاهلی، بر پا دارند.

تألیف کتاب پر ارج المجالس السنیه فی مناقب و مصائب النبی و العتره النبویه در پنج جلد، در همین راستا بود و در واقع مرحوم آیت اللَّه علّامه امین عاملی در دعوت اصلاحگرانه خود، خواستار برگشت به راه و روش اسلام راستین و مکتب اهل بیت بود.

علاوه بر کتاب فوق، آیت اللَّه امین، رساله ای نیز تحت عنوان التنزیه لاعمال الشبیه تألیف و منتشر ساخت که در آن به تحریم اعمال غیر مشروعی چون قمه زنی پرداخت و این رساله در ماه محرم 1346 هجری در بیروت چاپ و منتشر گردید. به دنبال نشر این رساله که در آن، قمه زنی اقدامی وحشیانه، موجب تمسخر دین و مذهب و خلاف شرع و عقل، معرفی شده بود، کسانی که از سلطه استعمار و لزوم مبارزه با آن، سخنی بر زبان نمی آوردند، قیام کردند و اتهامات ناروایی بر ضد آیت اللَّه سید محسن امین عاملی منتشر ساختند.

خود علّامه امین عاملی در این باره می نویسد:

قمه زنی و اعمالی دیگر از این قبیل در مراسم عزاداری حسینی، به حکم عقل و شرع حرام است و زخمی ساختن سر، که نه سود دنیوی دارد و نه اجر اخروی، ایذاء نفس است که خود در شرع حرام است و در مقابل، این عمل، شیعه اهل بیت را در انظار مردم مورد تمسخر قرار داده و آنها را وحشی قلمداد می کند و شکی نیست که این اعمال، ناشی از وساوس شیاطین بوده و موجب رضایت خدا و پیامبر و اهل بیت اطهار نیست و البته تغییر نام این اعمال، در ماهیت و حکم شرعی آن، که حرمت است تغییری نمی دهد و من هیچ وقت در این مراسم که توسط کنسولگری ایران در مقام سیده زینب در دمشق برگزار می شود، شرکت نکرده ام و مردم را هم از شرکت در آن نهی نموده ام و به همین دلیل هم رساله التنزیه را نوشتم که چاپ شد و به فارسی هم ترجمه گردید و به دنبال آن بود که گروهی از قشریون و کسانی که خود را به دین منسوب می دارند، قیام کردند و غوغا برپا ساختند و حتی در میان مردم عوام شایع نمودند که فلانی عزاداری بر امام حسین را تحریم کرده است و بر این هم بسنده نکرده و مرا به خروج از دین، متهم ساختند و متأسفانه بعضی از معممین متحجر هم این تهمت را دامن زدند و آنگاه سرودی بر ضد من ساختند و اموال بسیاری در این راه خرج کردند و سید صالح حلی را مأمور قدح و ذم من نمودند... اما آنچه که به سود مردم است، در روی زمین ماندنی و حباب های توخالی از بین رفتنی بود!