صنعت جهانگردی در ایران 1357 - 1301 ؛ سه جلدی

صنعت جهانگردی در ایران

به کوشش: ایرج محمدی
ناشر: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1340
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1380 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : کیفیت : نو ؛ نوشته تقدیمی دارد ، جلد کتاب خاک گرفتگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

مصور

مجموعه حاضر مشتمل بر متن اسنادی مربوط به سال‌های 1301 تا 1357ه‌.ش است که ضمن آنها اقدامات و فعالیت‌های افراد و سازمان‌های دولتی برای رفع موانع متعدد صنعت جهانگردی در ایران نشان داده شده است. علاوه بر آن ، تاریخچه مستندی از تشکیل ادارات و سازمان‌های مختلف ، روابط جهانگردی ایران با کشورهای خارجی ، اجرای طرح‌های زیر بنایی ، توسعه گردشگری داخلی و اعطای تسهیلات به جهانگردان خارجی ، فراهم آمده است....

ايران يکي از ده کانون مهم شکل‌گيري تمدن بشري در جهان بوده است و نخستين آثار مدنيتي که در اين سرزمين کشف شده به هزارة پنجم پيش از ميلاد مسيح تعلق دارد. اين کشور با موقعيت خاص جغرافيايي خود و برخورداري از تمدن و فرهنگي غني جاذبه‌هاي گردشگري متنوعي دارد. از اين روي، به سبب موج فراگير جذب جهانگرد که در اوايل قرن بيستم در کشورهاي در حال توسعه راه افتاده بود، حکومت پهلوي هم به اين پديدة صنعتي نوظهور توجهي خاص مبذول داشت.

هر چند به علت مناسب نبودن راه‌ها و محورهاي ارتباطي، نداشتن تأسيسات پذيرايي و اقامتي متناسب با استانداردهاي ملي و بين‌المللي و ديگر زيرساخت‌هاي جهانگردي، جلب سياحان در اولويت سياست‌‌گذاري حکومت پهلوي حداقل تا دهة 1340 شمسي نبود. در حکومت پهلوي، اداره‌ها و شوراهاي بسياري براي توسعة صنعت جهانگردي در کشور تشکيل شد، ولي هيچ‌يک به اندازة تأسيس سازمان جلب سياحان در 1342ش/1963م بر توسعة زيرساخت‌هاي صنعت جهانگردي در کشور مؤثر نبود.

ادارة امور جهانگردي در 1320ش/1941م به “شوراي عالي جهانگردي” تبديل شد، اما اين شوراي عالي جهانگردي به سبب سقوط حکومت رضاشاه و وقوع جنگ جهاني دوم تا نيمة دوم دهة 1320 شمسي فعال نشد. البته جريان جهانگردي دنيا با رکودي بي‌سابقه مواجه شده بود و کشورهاي گردشگرفرست در بحران‌هاي سياسي، اقتصادي و اجتماعي پس از جنگ جهاني غوطه‌ور بودند. ايران هم در چنبرة قحطي و ناامني پس از جنگ جهاني گرفتار شده و دولت تا چند سال درگير ساماندهي دوبارة امور بود. با اين حال، جنگ جهاني دوم با همة آثار مخربي که داشت، منجر به پيشرفت وسايل و امکانات ارتباطاتي و حمل‌ و نقل شد که پس از مدتي در افزايش و رونق تقاضا براي گردشگري نقش چشمگيري داشت.

شوراي عالي جهانگردي که در شهريور 1320ش/سپتامبر 1941م تشکيل شده بود، در 1328ش/1949م به تصويب هيئت وزيران رسيد. رياست افتخاري آن بر عهدة وزير کشور بود و اعضاي اين شورا عبارت بودند از نمايندگان وزارت کشور، رئيس ادارة گذرنامه و تابعيت و رواديد وزارت امور خارجه، رئيس ادارة کل تعليمات عاليه به نمايندگي از طرف وزارت فرهنگ، رئيس ادارة کل هواپيمايي کشور، رئيس ادارة گذرنامه و اتباع خارجة شهرباني کل کشور، مديرکل تبليغات، دبير کانون جهانگردي ايران و رئيس کل گمرک. هدف از تشکيل اين شورا تمرکز و توسعه و نظارت در امور جهانگردي و مسافرتي و تبليغات بود.