ای مزدا ، هنگامی که در آغاز با اندیشه خویش ، برای ما تن و خرد و یابش آفریدی وبه ما توانایی گفتار و کردار دادی ، خواستی که ما باور خویش را به دلخواه برگزینیم. ... مزدا اهورای همه توانا چنین برنهاده است که خوشبختی از آن اوست که به دیگران خوشبختی بخشد. من برای پیشرفت و نگاهداشتن آیین راستی ، خواهان استواری و توانایی هستم. ای پارسایی ، آن پرتوی را که پاداش زندگی نیک منشانه است ، به من ارزانی دار...

دکتر حسین وحیدی، اوستا شناس و استاد پژوهش‌های در پیوند با دین و فرهنگ زرتشتی، زاده‌ی ١٣١٠خورشیدی در شهر همدان است. شنایی‌ استاد با دین و فرهنگ زرتشتی به همدان و آشنایی با رادمرد زرتشتی «ارباب اردشیر یگانگی» باز می‌گردد. «ارباب اردشیر یگانگی» صاحب کارخانه چرم سازی همدان بود.

در همدان او را بعنوان کارآفرین، کوشنده‌ای خیر و یاور مردم می‌شناختند و از این رو مورد احترام همه بود. در تهران برای آشنایی بیشتر با دین و فرهنگ زرتشتی نزد روانشاد «دستور رستم شهزادی» می‌رود و این پاکمرد بزرگ، با محبت و گشاده‌رویی پذیرای او می‌شود و تعداد زیادی کتاب برای پژوهش در اختیارش می‌گذارد. او که در فکر آموختن زبان اوستایی بود به نزد زنده‌یاد «سرگرد مراد اورنگ» می‌رود و مقدمات زبان اوستایی را در نزد ایشان فرا می‌گیرد.

استاد حسین وحیدی در حوزه‌ی زبان اوستایی دست به پژوهش‌های گسترده‌ای می‌زند و در این راه از نوشتارهای بسیاری از اوستاشناسان داخلی و خارجی به ویژه از ترجمه‌ی گاتها روانشاد «دستور فیروز آذرگشسب» بهره‌ی فراوان می‌برد. سپس تصمیم به ترجمه سرودهای مینوی گاتها، از اوستایی به فارسی می‌گیرد. پس از ترجمه گاتها، استاد کتاب داستان گونه‌ای از زندگی اشوزرتشت، بنام «شهر روشن زرتشت» می‌نویسد و آرمان‌شهر اشوزرتشت را به‌صورت پنداری در آن کتاب ترسیم می‌کند.