شمس تبریزی

نویسنده: شمس الدین محمد تبریزی
انتخاب و تدوین : هیوا مسیح
ناشر: نگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 312
اندازه کتاب: جیبی سلفون - سال انتشار: 1389 - دوره چاپ: 1

کیفیت : نو ؛  مزین به نوشته و امضای نویسنده

مروری بر کتاب

گزین گفتار ؛ آنات، احوالات، حکایات، طنزها و...

محتواي مجموعه ي حاضر توسط هيوا مسيح تدوين و انتخاب شده است و چاپ انتشارات نگاه مي باشد. در اين مجموعه با نگاهي نوين به سخنان و آثار شمس تبريزي پرداخته شده، زمينه شناخت شمس تبريزي و رفع اين اشتباه كه او همان مولاناست فراهم آمده است و آثار او به گونه اي امروزي شكل گرفته اند تا مخاطب با بهره گيري از متني ميانه از آثار گذشتگان كه معمولا در هيبتي ترسناك عرضه شده اند مستفيض گردد.

دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر، دیوان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شامل غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌‌های اوست. دیوان شمس تبریزی در عُرف خاندان مولانا و سلسلهٔ مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می‌شده است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته است همان دیوان یا غزلیات بوده است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده‌اند.
 همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان‌هایی است که در دوره‌های بعد بدان داده شده است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل‌ها را مولانا خطاب به شمس‌الدین تبریزی سروده است.  نسخه‌های مختصر و کامل این دیوان از قدیم نزد اهل ذوق و اصحاب خانقاه رواج داشته است، و پس از رواج چاپ هم با عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی بارها و بارها در ایران و هند به چاپ رسیده است.

چون گفتنی باشد
و همه عالم از ریش من درآویزد
که مگر نگویم،
اگرچه بعد از هزار سال باشد
این سخن
بدان کس برسد
که من خواسته باشم.

***

مرا اگر بر در بهشت بيارند
اول در نگرم كه او
در آنجا هست؟
اگر نباشد
گويم: او كو؟
ني مرا مي بايد كه معين ببينمش،
همچنين، برابر؟
اگر نبود،
رفتم به دوزخ.