شاهنامه و فردوسی ؛ دو جلدی

شاهنامه و فردوسی

نویسنده: رکن الدین همایون فرخ
ناشر: اساطیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1850
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1377 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

کتاب ؛ پژوهشی است از زندگی فردوسی و سلطان محمود غزنوی .از ویژگی‌های این تحقیق فراهم نمودن ماخذی است که درباره فردوسی به گونه پژوهشی به تحریر در آمده است .جلد دوم این مجموعه شامل مباحث تاریخی، بررسی داستان‌های الحاقی در شاهنامه و پژوهش‌های استاد مینوی است.

فردوسی در شاهنامه از دودمان‌های پادشاهی پیشدادیان و کیانیان و اشکانیان و ساسانیان نام برده‌است. سروده‌های دیگری نیز به فردوسی نسبت داده شده‌است که بیشتر بی‌پایه دانسته‌اند. شناخته‌شده‌ترین آن‌ها مثنوی یوسف و زلیخا و گرشاسب‌نامه و هجونامه‌ای در نکوهش سلطان محمود است.

از ویژگی‌های فردوسی پاکی زبان و عفت اوست. در تمام شاهنامه یک واژه و یا یک عبارت مستهجن دیده نمی‌شود و پیداست که فردوسی بر خلاف بسیاری از شاعران، از آلوده کردن خود به هزل و زشتی‌ها کناره‌گیری داشته‌است و هر جا که به فراخور داستان‌سرایی مطلب شرم‌آمیزی می‌بایست نقل کند بهترین و نازک‌ترین عبارت‌ها را برای آن یافته است. عفت‌خواهی فردوسی به اندازه‌ای‌ست که در داستان‌هایی هم که به فراخور طبیعت بشری بی‌اختیار رخ می‌دهد، نمی‌پسندد که پهلوانان او گرفتار نفس شده و از حدود مشروع فراتر رفته باشند.

فردوسی مردی است بسیار اخلاقی، با نظر بلند و قلبی نازک و حسی لطیف، ذوق سلیم و طبع حکیم؛ همواره از رویدادها هوشیاری می‌شود و خواننده را رهنمون می‌سازد که کار بد میوهٔ بد می‌دهد و راه کج انسان را به آرمان نمی‌رساند.