سیمای انسان کامل از دیدگاه مکاتب

سیمای انسان کامل از دیدگاه مکاتب

نویسنده:  عبدالله نصری
ناشر: دانشگاه علامه طباطبایی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 500
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1363 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو ~ نو

مروری بر کتاب 

مساله شعور ساخت اجتماعی

 دكتر عبدالله نصري دانش آموخته فلسفه غرب از دانشگاه تهران و عضو هيات  علمي دانشگاه علامه  طباطبايي مي باشد.  افزون بر مقالات تخصصي درزمينه فلسفه،  از تاليفات وي مي توان از خدا در انديشه بشر ، فلسفه  آفرينش  سيماي انسان كامل از ديدگاه  مكاتب كارنامه دكتر معين  كارنامه همايي مباني انسان شناسي در قرآن  مباني جهان شناسي در قرآن  مباني رسالت  انبيا  در قرآن  خدا و  انسان  در فلسفه  ياسپرس  تكاپو گر انديشه ها نام برد.

اصطلاح «انسان کامل» برای اولین بار توسط محیی الدین بن عربی (560-638ق) به کار رفته است. در آموزه‌های عرفانی ابن عربی، اندیشه انسان کامل از جایگاه فخیمی برخوردار است. پس از ایشان، دو عارف نامی دیگر، عزیزالدین نسفی (م: حدود 700ق) و عبدالکریم بن ابراهیم گیلانی – جیلی - (767-832ق) هر یک کتابی را با عنوان «انسان کامل» به رشته تحریر در آوردند و به شرح و بیان دیدگاه‌های ابن عربی پرداختند.

انسان کامل در عرفان اسلامی، انسانی است که جامع اسماء و صفات خداوند است و روح و جان او چنان صیقل یافته که وجه خدا را به تمام و کمال منعکس ساخته است. با این حال، اندیشه کمال پذیری انسان، در مکاتب و ادیان پیش از اسلام نیز مطرح بوده است. در ادیان ابراهیمی برخی از آموزه‌های دینی مشترکی وجود دارد که به عنوان گزاره‌های کلیدی در اندیشه کمال پذیری و خداگونگی انسان به آنها استناد شده است.

در متون اصلی یهودیت، اندیشه آفرینش انسان به صورت خدا، قابلیت خداگونه شدن انسان و نیل به کمال را القا می کند. با این حال، یهودیان حتی حضرت موسی را نیز انسان کامل نمی دانند. در مسیحیت به رغم آن که عیسی به پیروانش می گوید که مانند پدر آسمانی شان کامل شوند، اندیشه گناه اولیه انسان، سدّ راه کمال پذیری انسان تلقی می شود.