سیر تکاملی تمدن

سیر تکاملی تمدن

نویسنده: لوئیس پاول تاد , کنت اس. کوپر , کلارنس وود , راوسورن سن
مترجم: هاشم رضی , مجید رضی
ناشر: آسیا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 651
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1342 - دوره چاپ: 1

کمیاب  - کیفیت : در حد نو  _ نو
 

مروری بر کتاب 

مصور

سیر تاریخ، تمدن و فرهنگ بشری از دورترین ازمنه تا پایان جنگ بین الملل دوم

تا قبل از جنگ جهانی دوم، عصرِ پیشاتاریخ همچون دورانی تلقی می‌شد که در آن، سلت‌های اولیه و هندوآریایی‌ها، سلسله‌ای از یورش‌ها را علیهِ مردمانِ از همه‌جابی‌خبرِ ساکن در چمنزارهای اروپا و آسیا ترتیب داده‌اند، مثلِ کاری که وایکینگ‌ها کردند. اما پس از جنگ جهانی دوم، این دیدگاه جای خود را به مکتبی فرآیندگرا داد که دگرگونی‌های فرهنگی را به سازگاری‌های درونی نسبت می‌داد. ایده‌ها و فناوری‌ها شاید از جایی به جایی انتقال یابند، اما انسان‌ها عمدتاً و عموماً یک‌جانشین بوده‌اند.

بیشتر تاریخ بشر، متعلق به عصر پیشاتاریخ است. تنها بخش ناچیزی از ۲۰۰ هزار سالی (یا بیشتر) که انسان‌ها روی زمین سپری کرده‌اند، در آثار مکتوب ثبت شده است. حتی در همین دورۀ زمین‌شناختیِ بسیار کوتاهِ خودمان نیز در بیشتر اوقات نوشتن استثنا بوده است نه قاعده؛ منظورم عصر هولوسن۱ است که خود یک دورۀ زمین‌شناختیِ ۱۲ هزار ساله است و آب‌وهوای گرم و ثبُاتِ اقلیمی نسبی‌اش زمینه‌ساز برآمدن کشاورزی، شهرها، دولت‌ها و اغلبِ شاخصه‌های تمدن بوده است.

مورخان حرفه‌ای نمی‌توانند به آن دسته از همکارانشان کمکی بکنند که متخصص آن سویِ دیوارند، یعنی عصر پیشاتاریخ، اما به حال آنها افسوس می‌خورند. مورخان عادت کرده‌اند که بر بایگانی‌های عظیم اتکا کنند، اما باستان‌شناسان باید بازمانده‌هایِ مادیِ ناچیزِ گذشته را گردهم آورند و داستانِ آن‌ها را فهم کنند. در وقایع‌نامه‌های عصر پیشاتاریخ، فرهنگ‌ها بر اساس شیوۀ دفنِ مردگان، مثلاً «قبرهای منفرد»، یا به تبعیت از سبکِ ساختن پیکان‌ها، مثلاً پیکان‌های «نوک‌تیز غربی»، معرفی می‌شوند. کلِ مردم به سبک‌های سفالگری فروکاسته می‌شدند، سبک‌هایی همچون ظروف سوراخ‌دار۲، ظروف طناب‌دار یا جام‌های لوله‌دار که همه آنها همچون لکه‌هایی آمیب‌مانند و به گونه‌ای سرگیجه‌آور روی نقشه‌ها پراکنده می‌شوند.

دو پژوهش ژنتیکی مزبور هیچ نشانه‌ای نیافتند مبنی بر اینکه فقط یک مهاجرت بزرگ به اروپا انجام شده است. همچنین این پژوهش‌ها تحرکی مشکوک را میان گروه‌های جمعیتی عصر مفرغ شناسایی کرده‌اند. خصوصاً به نظر می‌رسد که آسیای میانه تکاپوهایی داشته است. آنگونه که اسکه ویلرسلو۲۰، زیست‌شناس تکاملی و یکی از سرپرستان گروه پژوهش دانشگاه کپنهاگ به من گفت، آسیای میانه با «چهار گروه جمعیتی متمایز» که به نوبت جایگزین یکدیگر شدند، از حیثِ ژنتیکی «پویاترین منطقه‌ای» است که وی تا به حال دیده است. در این منطقه یک گروه اولیه از شکارگران-گردآورندگان اوراسیایی جای خود را به مردمانی از قفقاز دادند که آنها نیز به نوبۀ خود جای خویش را به مردمی از شمال اروپا و پس از آن به مردمی از آسیای شرقی دادند.

جمعیت اروپا از امواج چندگانۀ مهاجرت تشکیل یافته است. به نظر می‌رسد که فرایند مشابهی در آمریکا نیز در کار بوده است....