سیاوش ؛ سلفون

سیاوش

نویسنده: نرگس عینی
ناشر: یسنا - شقایق
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 478
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1392 ~ 1379 - دوره چاپ: 13 _ 1

مروری بر کتاب 

هنگامی که به خانه رسید هوا کاملا تاریک شده بود، وارد اتاقش شد و چراغ را روشن کرد و نگاهی به عکس او روی میز مطالعه‌اش انداخت و بی‌اختیار به گریه افتاد. آیا باید به همین سادگی او را از دست می‌داد؟ کاش هیچ‌گاه به او نگفته بود که دوستش دارد، کاش هیچ‌گاه عاشقش نشده بود!

چگونه باید به او می‌فهماند که روزهای خوش به همین زودی به پایان رسیده‌اند؟ چگونه به او می‌گفت که نگرانی‌اش بیهوده نبوده و اتفاقی که همه از وقوع آن واهمه داشتند به وقوع پیوسته است. با دلی آکنده از درد و سینه‌ای مالامال از غم روی تخت افتاد و بارش باران تند بهاری را از پنجره تماشا کرد آسمان نیز همراه او اشک می‌ریخت...

...سیاوش در برابر ویلای عمو منصور توقف کرد و از اتومبیل پیاده شد. در نیمه باز بود و او بدون هیچ سر و صدایی وارد ویلا شد.همان طور که به سمت ساختمان می رفت در دور دست و آن سوی باغ،چشمش به پریوش خورد که سوار بر اسبش مشغول تمرین بود.همانجا ایستاد و به او چشم دوخت که موهای خرمایی رنگ بلندش در زیر تابش نور خورشید زیباتر ازهمیشه به نظر می رسید. احساس کرد که واقعا دوستش دارد،اما نه به خاطر حرف پدر و مادرهایشان.

او عمیقا عاشق پریوش بود .عاشق دختر مهربان و ساده عمو منصور و خاله پریچهر که در نظرش لجبازترین و مغرورترین دختر روی کره زمین بود.

اما سیاوش او را با همان غرور و زود رنجی خاص خودش دوست داشت. آندو از سالها پیش به نام هم و برای هم بودند. در حقیقت از هنگام تولد پریوش و زمانی که سیاوش تنها سه سال داشت مسعود برادر زاده اش را عروس خود خوانده و ناف دخترک تازه تولد یافته را به نام سیاوش بریده بودند.

آندو بارها این قصه را از زبان بزرگترهایشان شنیده، اما از کنارش بی توجه گذشته بودند و امروز سیاوش در سن نوزده سالگی حس می کرد که دیگر علاقه اش به پریوش همچون گذشته نیست.اکنون با تمام وجود احساس می کرد که عاشق این دختر لجوج و خودخواه است و با جان و دل دوستش دارد. اگر چه اکثر مواقع با هم بحث و دعوا می کردند،ولی در برابر دیگر دخترها و پسرهای فامیل از یکدیگر حمایت می کردند.

خوب داری دختر منو دید می زنی ها؟
سر به عقب برگرداند و با دیدن عمو گفت:
سلام عمو جون،حالتون چطوره؟
سپس لبخندی زد و در پاسخ به کنایه عمو گفت:
چشامو درویش کرده بودم.