ارسلان پوريا ، مبدع نوعي از نمايشنامه بود که خود نمايشنامه آهنگينش مي ناميد و بي شباهت به آثار شکسپير نيست. ارسلان پوريا يکي از برجسته ترين نمايشنامه نويساني است که راه فتحعلي آخوندزاده و عبدالکريم طالبوف در دوران صدر مشروطيت را ادامه داد.متاسفانه فعاليت هاي سياسي اش در دهه هاي 30 و 40 باعث شد اکثر نوشته هايش گرفتار سکوت شود و به بايگاني راکد تاريخ راه يابد. بعد از کودتاي 28مرداد به کلي از سياست کناره گرفت و به عرصه ادبيات پناه برد.

سه نمايشنامه نخست وي به نام هاي «تراژدي افشين»، «ناهيد را بستاي» و «تراژدي کمبوجيه» در سال هاي 1336 و 1337 به نوعي سوگنامه زندگي خود نويسنده است. در سال 1338 «آرش تيرانداز» را نوشت و باعث شد بسياري از نويسندگان به تقليد از او به سراغ آثار کهن فارسي بروند. در سال 1340 مجموعه اشعارش به نام «سرود آزادي» منتشر شد. «تازيانه بهرام» و «رستاخيز تبريز» دو نمايشنامه آهنگين اوست که پوريا به استادي با حفظ وزن تا پايان نمايشنامه و به سبک شعر کلاسيک آنها را سرود.

نگاه خاکستري و لحظه هاي دراماتيک اثر از ويژگي هاي اين دو نمايشنامه است. او علاوه بر نمايشنامه، کتاب سه جلدي مهمي درباره تاريخ ايران نوشت به نام «کارنامه مصدق» که منبع اصلي تمام کتاب ها و مقالاتي است که پس از آن درباره وقايع ملي شدن صنعت نفت نوشته شد بدون اينکه نامي از او برده شود. متاسفانه اين کتاب به جز بخش هايي از آن، هرگز منتشر نشد.

از مهم‌ترین ویژگی این دسته از آثار ارسلان پوریا میتوان رابطه مستقیم آن با اسطوره و حماسه و تاریخ ایران دانست ، چه در نمایشنامه چه در حوزه شعر.در آثار ذکر شده سوگنامه‌ی افشین و سوگنامه‌ی کمبوجیه مبنای تاریخی دارند. همچنین ناهید را بستای و آرش شیواتیر را در دسته‌ی اقتباس اسطوره ای میتوان جا داد. لازم به ذکر است که اولین نفری که اسطوره آرش را وارد ادبیات معاصر کرد،ارسلان پوریا بوده است با نمایشنامه آرش شیواتیر،قبل کسانی چون بهرام بیضایی،سیاوش کسرایی و …

برچسب ها: کتاب سوگنامه افشین