... اسماعیل‌آقا سیمیتقو، رئیس قبیله‌ای بود که عرصه سکنای آن، در دو طرف مرز ایران و عثمانی قرار داشت. برخی معتقدند که سیمیتقو داعیه تجزیه‌طلبی در سر می‌پروراند و می‌خواست نواحی غربی آذربایجان و کردستان ایران را به انضمام بخش‌هایی از شرق ترکیه امروزی، به کشوری واحد تبدیل کند. اما واقعیت آن است که برای کشف حقیقت فعالیت او، به مستندات و پژوهش‌های بیشتری نیاز داریم.

شورش اسماعیل‌آقا، به هر دلیلی که بود، توجه انگلیسی‌ها را، مانند آلمانی‌ها و دیگر دولت‌های توسعه‌طلب اروپایی، به خود جلب کرد و زمینه‌ای شد برای سفر لورنس به نواحی غربی ایران و دیدار با سیمیتقو. ظاهراً این ملاقات و پشتیبانی در سال ۱۳۰۸ و بسیار حساب شده و محرمانه صورت گرفت؛ چون کسی از آن مطلع نبود.

تا اینکه پس از سرکوبی شورش توسط ارتش ایران و بازداشت تعدادی از اطرافیان سیمیتقو، مأموران ایرانی دریافتند که جاسوسی انگلیسی در میان شورشیان حضور داشته است. بنا به دلایلی که ما از آن بی‌خبریم، مأمور رکن دو آن زمان، ظنّ قوی داشت که جاسوس مد نظر لورنس است. پس از مدتی تعقیب و گریز، مأموران ایرانی، لورنس را در مدرسه آمریکایی ارومیه پیدا کردند؛ او ادعا می‌کرد کشیشی به نام «جکسن» است و در مدرسه تدریس می‌کند. اما عکس‌های فراوانی که از لورنس عربستان در دسترس بود، کار جاسوس انگلیسی را سخت کرد و مأموران، پس از شناسایی، او را بازداشت کردند.

...پس از کـشته شـدن‌”سیمیتقو"،‌ (تـجزیه طلب در کردستان‌ و لرستان) فرمانده قوای آذربایجان از تحریکات ‌”لورنس‌”،در‌ منطقه‌ اطـلاع داشـت و به وسیله رکن ۲ قوای تحت امر خود که ریاستش‌ با‌ یکی از افسران به نام‌ ابراهیمی‌ بود، از‌ اقدامات لورنس مـطلع‌ شـد‌. عـاقبت نیز همین افسر‌ که‌ طی ماجرایی از ورود "لورنس‌”به ایران مطلع بـود و تا ارومیه وی را تعقیب کرده‌ بود، موفق‌ شد "لورنس‌”را در مدرسه آمریکایی ارومیه شناسایی‌ و دستگیر‌ کند.

لورنس‌ با دیدن نایب اول‌ ابراهیمی،با خـونسردی گـفت: «اشتباه کـرده‌اید،من پرفسور جاکسن هستم‌!» سپس "لورنس‌”به دفتر فرماندهی‌ قوای‌ آذربایجان انـتقال یـافت و چون جریان‌ امر‌ با‌ تلگرام‌ رمز‌ به اطلاع رضاخان‌ رسیده‌ بود، از اعدام وی خودداری شد و نامبرده را تـحت الحـفظ بـه زندان تازه‌تأسیس قصر فرستادند‌ و او‌ را به عنوان یک معلم و کشیش‌ ساده‌ انـگلیسی‌ زنـدانی‌ کـردند...

چند‌ سال‌ پس از این ماجرا سروان ابراهیمی در ملاقاتی با دکتر شیفته - سردبیر روزنامه مرد امروز، جزئیات آن را بـا وی در مـیان گـذاشت و این ماجرای واقعی برای‌ اولین بار در سال ۱۳۲۳ در روزنامه مزبور چاپ شد.