سزان ، وان گوگ ، گوگن ، لوترک

سزان ، وان گوگ ، گوگن ، لوترک

نویسنده و مترجم: اسمعیل نوری علاء
ناشر: رستاخیز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 42
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1355 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : در حد نو _ نو

مروری بر کتاب

یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان مدرن و از برجسته ترین نقاشان سبک‌های امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم پل سزان بود. وی در ۱۹ ژانویه ۱۸۳۰میلادی در شهر اکس‌آن‌پروانس فرانسه دیده به جهان گشود. این نقاش برجسته فرانسوی توانست با سبک و آثار خود راه رسیدن به مدرنیسم سده بیستم را از نظر مفهومی و بصری هموار کند.

کارها و ایده‌های وی روی توسعه زیبایی‌شناسی بسیاری از هنرمندان و جنبش‌های قرن بیستم به ویژه کوبیسم تأثیرگذار بود، بنابراین باید گفت که سزان علاوه بر اینکه بر روی نقاشان سده نوزدهم تاثیر گذاشت، تلاش‌ها و روش کار وی تاثیرگذاری قابل توجهی روی هنرمندان سده‌ ۲۰ از جمله پابلو پیکاسو و هنری ماتیس داشته است. بسیاری معتقدند پیکاسو در ترکیب‌بندی‌های سطوح و ماتیس در نحوه‌ رنگ آمیزی تحت تاثیر این هنرمند فرانسوی بوده‌اند.

بنابراین نوآوری‌های او چه در شیوه اجرای نقاشی‌ها و چه در سبک، بعد نمایی، ترکیب‌بندی و رنگ‌آمیزی آن‌ها بر هنر سده ۲۰ اثرگذاری بسیاری داشت به همین دلیل بسیاری از محققان و دانشمندان هنر، سزان را پدر هنر جدید یا هنر مدرن دانسته‌اند.  این هنرمند فرانسوی که یکی از پیشگامان پساامپرسیونیسم بود، بیشتر برای تابلوهای طبیعت شناخته‌شده است. از ۱۸۹۰ میلادی به بعد، منتقدان و خریداران آثار هنری به آثار او توجه کردند و تابلوهای وی در بروکسل به نمایش درآمد تا اینکه در سال‌های ۱۸۹۵ و ۱۸۹۹ میلادی نمایشگاهی تک‌نفره از آثار سزان در پاریس و در گالری آمبروآز ولار برپا شد و او را به جایگاه یک نقاش مهم هنر مدرن رساند. یکی از آثار سزان تابلوی ورق بازها بود که در ۲۰۱۱میلادی به وسیله خانواده سلطنتی قطر به قیمت ۲۵۰ میلیون دلار خریده شد.

وی آثارش را در کنار آثار نقاشان دریافتگر به نمایش می‌گذاشت. در هر تاش قلم‌موی سزان ساختاری استوار را می‌توان دید. نوآوری‌های او چه در شیوهٔ اجرای نقاشی‌ها و چه در سبک ، بعدنمایی، ترکیب‌بندی و رنگ‌آمیزی آن‌ها بر هنر سدهٔ بیستم تاثیر شگرفی گذاشت.

ونسان ون گوگ یا وینسنت ویلم وان خوخ، زادهٔ ۳۰ مارس ۱۸۵۳ – درگذشتهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۹۰، یک نقاش پسادریافتگر هلندی بود که کار او تأثیر گسترده‌ای بر هنر سده ۲۰ (میلادی) داشت. کار او شامل تک‌چهره، خودنگاره، چشم‌انداز، طبیعت بی‌جان، سرو، کشتزار گندم و گل آفتابگردان است. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دههٔ دوم زندگی‌اش نقاشی نکرد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر زندگی‌اش تکمیل کرد. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، طراحی و چاپ می‌شود.

ون گوگ در خانواده ای سطح متوسط به بالا به دنیا آمد و جوانی خود را به عنوان فروشنده آثار هنری گذراند. او پس از تدریس در آیل‌ورث و رامس‌گیت انگلستان به لاهه، لندن و پاریس مسافرت کرد. او در جوانی عمیقاً مذهبی بود و آرزو داشت کشیش شود.

از سال ۱۸۷۹ به عنوان مُبلغ مسیحی در میان کارگران زغال‌سنگ در بلژیک فعالیت کرد و در آنجا آغاز به کشیدن طرح‌هایی از مردم محلی نمود. در سال ۱۸۸۵ سیب‌زمینی‌خورها را که نخستین کار مهم او شناخته می‌شود کشید. در مارس ۱۸۸۶ به پاریس رفته و با دریافتگری فرانسوی آشنا شد.

بعدها به جنوب فرانسه رفت و تحت تأثیر نور آفتاب شدید آنجا قرار گرفت. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی به‌سر می‌برد و در تمام طول عمر خود تنها یک تابلو، یعنی تاکستان سرخ را فروخت. اما اکنون به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان سده ۱۹ (میلادی) در جهان شناخته می‌شود. ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقهٔ کارگر مانند تابلوی سیب‌زمینی‌خورها، کافه‌های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل‌های آفتابگردان، شب پر ستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی اختلال دوقطبی و فشار روحی رنج می‌برد.

ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقه کارگر مانند تابلوی سیب زمینی خورها، کافه های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل های آفتابگردان، شب های پرستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد.

با آنکه ونسان ونگوگ در سراسر عمر کوتاه و به ویژه در ده ساله واپسین زندگی خود سرنوشتی اندوهبار و تراژیک داشت و از هنر چون ابزرا نجات شخصی بهره گرفت اما هرگز این حال و هوای تراژیک (جز در یکی دو مورد) در آثار او تاثیر نگذاشت و نقاشی های ونسان همچنان شاد، پر شور و شرر، سرزنده و ستایشگر زندگی، انسان و طبیعت ماند.

تنها پس از بحران نخستین حمله های جنون، قطع رابطه با گوگن و سرانجام انتقال به بیمارستان روانی سن رمی است که تاثرات روحی ونسان خود را به تمامی در چند تابلو نشان می دهد و رنگ و خط و طرح صورتی چرخان، پیچ در پیچ و طوفان زا به خود می گیرد؛ شب پر ستاره اوج این عذاب و درد روحی است…

گوگن، نقاشی خودآموخته بود که با عصیان در برابر تکنیک‌های کلاسیک نقاشی و به تصویر کشیدن حال و هوای درونی خود، تاثیری عمیق بر جنبش‌های هنری مدرن گذاشت. این هنرمند پست امپرسیونیست فرانسوی، یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های جنبش هنری سمبولیک در اوایل دهه‌ی ۱۹۰۰ بود. بهره‌گیری او از رنگ‌های روشن و زنده، تناسبات اغراق‌آمیز بدن و تضادهای آشکار در نقاشی‌هایش، او را از هنرمندان هم‌عصر خود متمایز نمود و راه را برای ظهور جنبش هنری بدوی گرایی هموار ساخت. گوگن اغلب در جستجوی فضاهای بکر و غیربومی بود و برای مدتی در هائیتی زندگی کرد و نقاشی کشید.

هانری دو تولوز-لوترک که اسم کامل او هانری-ماری-ریموند دو تولوز-لوترک-مونفا، (متولد 24 نوامبر 1864، آلبی، فرانسه – درگذشته 9 سپتامبر 1901، مالرومه)، هنرمندی فرانسوی است که با بینش روان‌شناختی عمیق، بسیاری از شخصیت‌ها و جنبه‌های زندگی شبانه پاریس و دنیای سرگرمی فرانسه را در دهه 1890 مشاهده و مستند می‌کرد. استفاده او از تکنیک خطوطی رسا با جریانی آزاد، که اغلب تبدیل به طرح‌های عربی خالص یا به اصطلاح «اسلیمی» می‌شد، به ترکیب‌های بسیار ریتمیک منجر می‌شد؛ برای مثال، اثری با عنوان سیرک فرناندو: استاد حلقه، ۱۸۸۸. سادگی فوق‌العاده در طرح کلی و حرکت و استفاده از مناطق رنگی بزرگ، نقاشی‌های او را به یکی از قدرتمندترین آثار او تبدیل کرده است.