نویسنده این رمان روانشناختی روانپزشک و استاد دانشگاه از سا ل های دور دغدغه نوشتن را با خود به همراه داشته و چه بسا از این طریق به شناخت ساختار روانی انسان ها پرداخته باشد.

«در جهان هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد الا این حرف هایی را که من می زنم، آخر چه کسی می تواند باور کند که جهان یکباره این طور فرو ریزد و شالوده آن از هم بپاشد. و همه چیز آشنای آن ناآشنا گردد.به گمانم چنین چیزی برای هیچ کس اتفاق نیفتاده، ولی چه باید کرد؟ باید بپذیریم که در دنیای واقع این امور ممکن است؛ حداقل برای من یک نفر که ممکن شده؛ چه فرقی می کند که کسی هم باور بکند یا نکند.»

هنوز در بعضی جاها سایه‌ها دیده می‌شوند که به تکاپو افتاده‌اند. خوب که نگاه می‌کنی نمی‌توانی بفهمی که این اجساد هستند یا سایه‌ها. دیگر فاصله‌گذاری بین این دو کمی دشوار شده چون که جدیدا این خبر پیچیده که بعضی از سایه‌ها و انسان‌ها با هم ساخت و پاخت کرده‌اند و جای خودشان را با هم عوض می‌کنند. یعنی شما وقتی با یک نفر صحبت می‌کنی دیگر نمی‌توانی مطمئن باشی که او یک سایه نیست؟ باید خیلی متبحر و سایه‌شناس باشی تا بتوانی این مغلطه‌ای ایجاد شده را از هم‌دیگر تفکیک کنی

«سایه ها» را شاید بتوانیم سه گانه ای بنامیم که مکمل «معبد گمشده» و «ایلین» اپیزودهای دیگر آن باشد. کتاب ما را به سفری به هزارتوهای درونمان فرا می خواند.سفری که شاید هیچ بازگشتی برای آن نتوان متصور شد. سفری ادیسه وار به کرانه های بودن و وجود داشتن، برای آنها که مشتاق خوانش رمان های روانشناختی نواند «سایه ها» شاید گریزی باشد برای ناگزیرهامان.