زنی که دروغ می گوید

زنی که دروغ می گوید

نویسنده: اروه بل
مترجم : فرزانه سکوتی
ناشر: بهجت
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 281
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1398 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

می توانم خوشبخت باشم. نیستم. شاید روز اول خوش باشم اما به زودی شروع می کنم به شمردن روزهایی که برایم مانده. زمان از میان انگشتانم جاری است. نمی توانم نگه ش دارم. نمی توانم مزه مزه اش کنم. نمی توانم به خودم بگویم که دست کم الان آسوده ام. اتفاقی نمی افتد و روزها ماننده همند؛ در صحنه ای متفاوت به سادگی تغییر کرده ام، غذا درست نمی کنم، و می توانم علاف باشم. به خودم قول داده ام کتاب هایی بخوانم اما کتاب ها از کنار تختم تکان نخورده اند. صبح به دهکده می رویم تا روزنامه بخریم. من مجله های زنانه برمی دارم.

آلن سر به سرم می گذارد اما می دانم که از مطالعه کردن های من کفری است. حتما فکر می کند من تنزل کرده ام. کفری بودن او این میل را به من می دهد که چیزهای احمقانه ی دیگری بخرم. کنار استخر می خوانم شان. دست کم حواسم را که پرت می کنند. همه چیز را فراموش می کنم. بیا، این هم مقاله ای در مورد باروری زنان پس از پنجاه سالگی. پزشکی معجزه کرده است! برایم هفت سال فرصت مانده . 

صفحه ی بعد عکس یک سوپراستار باردار دیده می شود شبیه بالن بچه ای که توی راه است. سوپر استاری دیگر کالسکه ی بچه ای را هل می دهد. آلن چرت می زند، سیگار می کشد و شنا می کند. کنار ما زوجی هست با دو بچه ی کوچک چهار و شش ساله. بچه ها زیبا و بسیار شاداب هستند. مثل یک آدم خوار دلم می خواد بخورمشان. لمبرهای کوچکشان را در آغوش بگیرم و دست های کوچکشان را بر گونه ام احساس کنم. یک بچه خیلی دلچسب است! بوی شیر می دهد، بوی تازگی، حتی اگر عرق کرده باشد.

شب که می شود با آن نگاه اطمینان بخش می خواهد خودش را به تو بچسباند، در حالی که باید خود را قدرتمند و آماده برای هر شجاعتی حس کنی! در کنارش هیچ چیز به حساب نمی آید. اگر یک بچه داشتم فکر می کنم برای کارم مشتاق تر می بودم و دیگر ترسی نمی داشتم....

کتاب زنی که دروغ می گوید اثری است به قلم نویسنده ای کمتر شناخته شده در کشورمان، اروه بل، کسی که انسان و جامعه ی سرمایه داری کنونی را که هم چون هزارتویی پیچیده افراد را درگیر کار و سلسله مراتب رشد حرفه ای می کند و از پرداختن به روح جامعه که انسان است و نیاز های او باز می دارد، به زیبایی به تصویر کشیده است.

اروه داستان خود را در سطح فردی و اجتماعی پیش می برد او زنی که دروغ می گوید را گاه از زاویه دید دانای کل و گاه از دریچه چشم سوفی، شخصیت اصلی کتاب، روایت کرده است؛ سوفی زنی است که طعم مادر شدن را نچشیده، او که در چهل و سه سالگی خود به سر می برد نه تنها از اینکه کم کم شانس مادر شدن را برای همیشه از دست می دهد ناراحت است بلکه گمان می کند ظاهرش دیگر خیلی رقت انگیز به نظر می آید...