زندگی سیاسی محمدعلی فروغی

زندگی سیاسی محمد علی فروغی

نویسنده: جعفر مهدی نیا
ناشر: پانوس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 800
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1371 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو ؛ لبه بیرونی کتاب لک مختصری دارد

مروری بر کتاب

مصور

یکی از خاندان‌های سرشناس و تأثیرگذار حوزه سیاست و فرهنگ در ایران عصر قاجار و پهلوی، خاندان فروغی است. سابقه حضور این خانواده در عرصه مسائل سیاسی مطابق آنچه در مقالات فروغی و خاطرات محمود فروغی آمده، به اواخر صفویه برمی‌گرد که یکی از اسلاف این خانواده به نام میرزا ابوتراب در شورای مغان به دعوت نادرشاه برای تصدیق سلطنت او به عنوان نماینده اصفهان حضور داشته است. از این خانواده، محمدحسین فروغی و فرزندش محمدعلی در دوره قاجار و پهلوی معروف بودند.

در برابر نسل اول روشن‌فکران که انقلاب مشروطه را باعث شدند و محمدحسین فروغی متعلق به این نسل می‌باشد، نسل دوم روشن‌فکران که فروغی پسر در زمره برجسته‌ترین آنان به حساب می‌آید، با نوعی دگماتیسم و جزم‌انگاری از یک‌سو برای مبارزه با محدودیت شرعی و خرافه‌های سنتی و از سوی دیگر برای مبارزه با حکام و رؤسای محلی و عشایری که در غیاب نظام متمرکز دولتی به سلیقه و اراده خود، بر امور جاری مسلط بودند، خود را کاملاً تسلیم اقتدار سیاسی ـ نظامی پهلوی کردند و تجدد را از سطح متعالی جهان‌بین نوین و رهیافت نقادانه نسبت به انسان و جهان به سطح تقلید از ظواهر و مظاهر فرهنگ و تمدن غربی تنزل دادند. درباره آنچه می‌توان سرنوشت و سرگذشت مردان‌نامی خواند، همواره در تاریخ ایران، افراط و تفریط‌های بسیار رفته است. محمدعلی فروغی نیز از این موضوع نمی‌تواند مستثنی دانسته شود.

محمدعلی فروغی (۱۳۲۱ - ۱۲۵۴) سرشناس به ذکاءالملک، روشنفکر، مترجم، ادیب و سخن‌شناس، روزنامه‌نگار، سیاست‌مدار، دیپلمات، نماینده مجلس، وزیر و نخست‌ وزیر ایرانی

تاج‌گذاری رضاشاه در ۴ اردیبهشت ۱۳۰۵ انجام شد. «میزان احترام و ارادت رضاشاه به شرکت‌کنندگان در جایگاه آنان در مراسم مشهود بود. تیمورتاش و فروغی در یک کالسکه سوار بودند.رضاشاه، پیش از تاج‌گذاری [نشان درجه اول تاج، یعنی] بزرگترین نشان افتخار کشور را به این دو داده بود».

فروغی در مراسم تاج‌گذاری خطابه‌ای ایراد کرد که به ستایش ایران باستان و تاریخ شاهنشاهی ایران می‌پرداخت. برخی از فرازهای این خطابه، غیرمستقیم روش درست پادشاهی مشروطه را به رضاخان و مردم ایران یادآور می‌شود:

«ملت ایران باید بداند و البته خواهد دانست که امروز تقرب به حضرت سلطنت به وسیله تأیید هوای نفسانی و استرضای جنبه ضعف بشری و تشبثات گوناگون و توسل به مقامات غیر مقتضیه میسر نخواهد شد، بلکه یگانه راه نیل به آن مقصد عالی احراز مقامات رفیعه هنر و کمال و ابراز لیاقت و کفایت و حسن‌نیت و درایت در خدمتگزاری این آب و خاک است…