ریشه های اقتصادی دیکتاتوری و دموکراسی

نویسنده: دارون عجم اوغلو , جیمز رابینسون
مترجم: جعفر خیرخواهان , علی سرزعیم
ناشر: کویر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 580
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1398 - دوره چاپ: 4

مروری بر کتاب 

این کتاب امروزه یکی از مراجع اصلی برای درس توسعه سیاسی در دانشکده های علوم سیاسی دنیا به شمار می آید و انتظار می رود که دانشجویان علوم سیاسی دنیا به شمار می رود که دانشجویان علوم سیاسی در ایران نیز به طور خاص استفاده ویژه ای از آن نمایند و گامی نخست در بر انگیختن دانشکده های علوم سیاسی کشور برای حرکت به سمت شناخت و آموزش گرایش اقتصاد سیاسی و هدایت تحقیقات آکادمیک در این زمینه باشد.

پیرامون دموکراسی به طور کلی و دموکراسی سازی به طور خاص،کتاب های علمی معدودی به فارسی وجود دارد و این اثر می تواند تاحدی این کمبود را جبران کند.نکته ای که توصیه آن برای خوانندگان عام(غیر از دانش آموختگان رشته اقتصاد و علوم سیاسی)ضروری به نظر می رسد این است که نباید تسلیم هراس از ریاضیات شد و صرفا با دیدن انبوه معادلات ریاضی در کتاب به این جمع بندی زود هنگام و قضاوت عجولانه رسید که درک کتاب برای آنها ناممکن خواهد بود پیش از هر چیز باید به خاطر داشت که سه فصل نخست کتاب اساسا فاقد مدل های ریاضی است و خواندن آن برای همه آسان است.

خوانندگان می توانند به سادگی با مطالعه این کتاب مقایسه ای از قدرت تبیین دیسیپلین های علمی مختلف پیدا کنند . رویکرد اقتصادی از چنان قدرت و صلابتی برخوردار است که خواننده ایرانی را بی تردید به تحسین وا خواهد داشت و کنجکاوی وی را برای شناخت بیشتر این رویکرد برخواهد انگیخت،دقیقا به همین دلیل این کتاب از زمان انتشار در کل جهان به سرعت مورد توجه قرار گرفت و به زبان های مختلف ترجمه شد.

دراون عجم اوغلو استاد کرسی چارلز کیندلر برگر اقتصاد کاربردی در دانشکده اقتصاد داتشگاه ام.آی.تی و یکی از اعضای برنامه رشد اقتصادی موسسه پژوهش های پیشرفته کاناد است.جیمز ای رابینسن استاد حکمروایی در دانشگاه هاردووارد است.وی پیش از این در دانشگاه کالیفرنیا،برکلی،دانشگاه کالیفرنیا جنوبی و دامشگاه ملبورن تدریس کرده است.

گاهي اوقات هزينه سركوب اعتراضات مردمي در نظام‌هاي ديكتاتوري بسيار بالاست و همچنين وعده امتيازدهي نيز هميشه چاره‌ساز نيست، بنابراين فرادستان جامعه براي حفظ ثبات اجتماعي و از دست ندادن تمامي منافع‌شان چاره‌اي جز دموكراسي‌سازي ندارند.

پرسش اساسي نويسندگان اين است كه «چگونه امكان دارد نظام ديكتاتوري كشورها به دموكراسي تبديل شود؟»  آنان چارچوبي علمي براي ايجاد و تحكيم دموكراسي ارايه مي‌دهند و براي اين منظور از نظريه بازي استفاده فراوان مي‌كنند و همچنين از علم تاريخ نيز براي پشتيباني از نتايج مدل‌هاي خود كمك مي‌گيرند.  

 نويسندگان  براي ورود به مباحث كتاب از تجربه تاريخي چهار كشور بهره مي‌گيرند كه هر يك از آنها در چهار مسير متفاوت حركت مي‌كنند. اين كشورها مي‌توانند برخوردار از نظام ديكتاتوري يا دموكراسي باشند. پيش‌روي دايم به سوي دموكراسي، نوسان ميان دموكراسي و ديكتاتوري، ديكتاتوري باثبات و عملكرد عالي اقتصادي و سرانجام رژيم ديكتاتوري سركوب‌گر، نوع نظام اين چهار كشور را تشكيل مي‌دهند.براي هر يك از اين چهار نظام به ترتيب انگلستان، آرژانتين، سنگاپور و رژيم آپارتايد مشخص شدند.