رگه های شن ؛ گالینگور

رگه های شن

نویسنده: ویلبر کرین ایولند
مترجم: علی اکبر سمنار شاد
ناشر: فرپخش
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 526
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1376 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو ~ نو

مروری بر کتاب

تاریخ سی سال سیاست خارجی امریکا در خاورمیانه

شکست امریکا در خاورمیانه پرزیدنت ویلسون در 8 ژانویه 1918 طرح چهارده ماده ائی آمریکا را در رابطه با (( صلح بدون پیروزمندان)) انتشار داد و چندی بعد نیز منجر به پایان یافتن جنگ اول جهانی گردید.

یکصد سال پیش در ماه ژانویه ۱۹۱۸ بود که «وودرو ویلسون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا اعلامیه ۱۴ ماده‌ای خود را با هدف برقراری صلح جهانی منتشر کرد. اما این اعلامیه که تقریبا همزمان با پایان جنگ اول جهانی انتشار یافت، بازتاب‌های متفاوتی در جهان داشت و در ‌‌نهایت شکست خورد و چهره رئیس‌جمهوری ایده‌آلیست از ویلسون در تاریخ بر جای گذاشت. اما مشکل در چه بود؟

در آن صبح سه‌شنبه در ماه ژانویه ۱۹۱۸، رئیس‌جمهور آمریکا همراه با بانوی اول طبق معمول مشغول بازی گلف بود و البته تشکیلات و دستگاه سیاسی در واشنگتن همزمان دستور‌ات و منویات او را دنبال می‌کردند. نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان در کمیته‌ها و گردهمایی‌های حزبی شرکت داشته و یا با اصحاب مطبوعات و لابیست‌ها مشغول گفت‌وگو بودند. قرار بود که یک هیات دیپلماتیک از کشور صربستان هنگام ظهر از کنگره دیدن کند. همه چیز حکایت از آن داشت که در آن روز ۸ ژانویه تاریخ و به عبارتی تاریخ جهان ورق خواهد خورد.

راس ساعت ۱۱:۳۰ بود که در پایتخت یعنی واشنگتن این خبر پیچید که پرزیدنت وودرو ویلسون از نمایندگان مجلسین آمریکا خواسته است در یک نشست فوری حضور یابند زیرا او می‌خواست که با آنان گفت‌وگو کند. این درخواست به ناگاه خاطره روز ۱۷ آوریل ۱۹۱۷ را زنده کرد یعنی زمانی که رئیس‌جمهور و فرمانده کل نیروهای مسلح طی درخواستی احساسی تلاش داشتند که رای مثبت نمایندگان مجلسین آمریکا را برای ورود ایالات متحده به جنگ اول جهانی کسب کنند.

و اینک نمایندگان مجلسین آمریکا بار دیگر از سراسر شهر به سوی ساختمان کنگره یا‌‌ همان کاپیتول حرکت کردند و البته قبل از حرکت همه آن‌‌ها جلسات و برنامه‌های از پیش تعیین شده را لغو کرده بودند. به گزارش روزنامه‌ها در آن ساعات حساس کسی قادر به کرایه تاکسی نبود زیرا همه تاکسی‌ها به سوی ساختمان کنگره هجوم آورده بودند. قسمت‌های اختصاصی خبرنگاران و تماشاگران در کاپیتول نیز بلافاصله مملو از جمعیت شد. «سر سیسیل اسپرینگ رایس»، سفیر بریتانیای کبیر در ایالات متحده آمریکا و همین‌طور اعضای آن هیات دیپلماتیک صرب نیز با عجله خود را به کاخ کنگره رساندند و در جایگاه ویژه دیپلمات‌ها جای گرفتند.

ادیت ویلسون بانوی اول آمریکا در جایگاه تماشاگران و خبرنگاران نشست. او از جمله معدود افرادی بود که از جزئیات دقیق سخنرانی رئیس‌جمهور اطلاع داشت. دیگران تنها این را می‌دانستند که ویلسون قصد دارد در مورد وضعیت بین‌المللی سخنرانی کند. آن انتظار تنش‌آلود تنها زمانی کاهش یافت که یکی از سخنگویان پارلمان با صدای بلند اعلام کرد: «رئیس‌جمهور ایالات متحده». پس از آن ویلسون با همراهی رهبر اکثریت دو مجلس قانونگذاری و اعضای کمیته سیاست خارجی وارد صحن کاپیتول شد و از پله‌های منتهی به جایگاه سخنرانان بالا رفت و پشت تریبون قرار گرفت.

ویلسون یا‌‌ همان استاد سابق علوم سیاسی دانشگاه پرینستون، تنها یک ساعت پس از انتشار خبر حضورش در کاپیتول، سخنرانی خود را آغاز کرد و مانند یک استاد دانشگاه جزء به جزء برنامه خود را توضیح داد. رئیس‌جمهور وقت آمریکا اهداف جنگی ایالات متحده و پیشنهاد صلح و پایان جنگ را در منشوری چهارده ماده‌ای تدوین کرده بود. این منشور در واقع حاوی ایده‌های او برای برقراری یک نظم نوین جهانی بود و به گفته خودش چیزی کمتر از «برنامه‌ای برای صلح جهانی» نبود...