رودكی ؛ روزگار و آثار

رودکی

نویسنده: عبدالرحمن طاهرجانوف
مترجم : میرزا ملااحمدوف
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 190
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1386 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

روزگار و آثار (تاریخ تحقیق)

در منزل غم فکنده مفرش ماییم           وز آب دو چشم دل پرآتش ماییم
عالم چو ستم کند ستمکش ماییم    دست خوش و روزگار ناخوش ماییم

ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودکی و مشهور به استاد شاعران (زادهٔ ۴ دی ۲۳۷، رودک – درگذشتهٔ ۳۱۹، پنجکنت) نخستین شاعر مشهور پارسی‌سرای حوزه تمدن ایرانی در دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است. در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بی‌وفایی جهان، اندیشه غنیمت‌شمردن فرصت، شادی و شادنوشی روبه‌رو می‌شویم.

او در روستایی به‌نام بَنُج رودک (پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد.

رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند که به این خاطر است که تا پیش از وی کسی دیوان شعر نداشته‌است و این از نوشته‌های ایرانی عربی‌نویس هم عصر رودکی- ابوحاتم رازی مسجل می‌گردد. ریچارد فرای عقیده دارد که رودکی در تغییر خط از خط پهلوی به خط فارسی نقش داشته‌است. از تمام آثار رودکی که گفته می‌شود بیش از یک میلیون و سیصد هزار بیت و نیز شش مثنوی بوده‌است، فقط ابیاتی پراکنده به همراه چند قصیده، غزل و رباعی باقی مانده‌است. تعداد بیت‌های باقی‌مانده از رودکی را ۱۰۴۷ بیت گزارش می‌کنند.

کتاب حاضر به شرح حال رودکی، روزگار او و بررسی آثارش اختصاص دارد. جعفر بن محمد رودکی،شاعر ایرانی سده‌ی چهارم هجری است که هم‌زمان با حکومت سامانی می‌زیست. فصل اول کتاب مطالبی چون حیات رودکی، اسم و کنیه‌ی او، سال تولد و وفات و حضور رودکی در دربار سامانیان را شامل می‌شود. فصل دوم به موضوع نابینا شدن رودکی اختصاص دارد. داستان قرمطی بودن نصر دوم، اسیر سامانی و نزدیکان او هم‌چون رودکی موضوع فصل سوم است. در فصل پایانی نیز آثار رودکی بررسی می‌شود.