در هر گروه انسانی اثرات کارایی و خود‌کفایی افراد رابطه مستقیمی با درجه رضا‌مندی، خوشحالی و خرسندی افراد دارد و بالعکس ناکامی‌ها و سرخوردگی‌ها آنها در امور مربوطه، سبب عدم‌رضامندی و نزول سطح روحیه می‌شود.

اگر بتوانیم تمامی اضطراب‌های درونی افراد را بزداییم و امید‌های لازم را جهت نیل به خواسته‌ها و آرزوهای آنها ایجاد کنیم، همه کارکنان در وجود خود احساس خوشحالی می‌کنند و از تمامی فعل و انفعالات احساس‌های درونی خود، احساس رضامندی خواهند کرد؛ بدین‌سان ملاحظه می‌شود که روحیه تا حد زیادی بستگی به خشنودی‌هایی دارد که فرد انتظار دارد در کار خود حاصل کند.

خشنودی‌هایی که در اثر تحقق نیازمندی‌ها به دست می‌آید الزاماً نباید به فوریت یا در آینده خیلی نزدیک حاصل شود. ولی باید به وسیله فرد پیش‌بینی شود و احتمال آنها زیاد باشد. روحیه تا حد زیادی به روابط فرد با گروه بستگی دارد. پذیرفته شدن یا عدم‌پذیرش فرد در گروه اغلب در وضع روحیه وی تأثیر می‌گذارد.

البته قبول عضویت گروه وابسته به میزان علاقه فرد نسبت به هدف‌های گروه است. اشکالی که اغلب حین کار پدید می‌آید، بروز تضاد بین هدف‌های گروه با هدف‌های فردی است که البته موجب زوال روحیه می‌شود و مدیران بایستی به آن توجه داشته باشند.

فهرست

هدف روابط انسانی
شناخت روابط انسانی
روابط انسانی در مدیریت
تاریخچه علم روابط انسانی
سیر تکامل و تکوین دانش روابط انسانی
و...