یکی از برنامه های پیش رفته حکومت موقت که اگر اجرا می شد، استقلال دولت را محرز می کرد و به استقلال کشور و حکومت ایران واقعیت می بخشید، لغو کاپیتولاسیون بود، که یکی از نشانه های حضور حکومت های استعماری در مستعمراتشان بود.

چنان که قبلاً اشاره شد، در آغاز مهاجرت - که نظام السلطنه و کنت کانیتس قرارداد ماه صفر 1334 را منعقد کردند- لغو کاپیتولاسیون در زمره خواسته های ایران مطرح شده بود و این مساله در نامه ای که نظام السلطنه از قصر شیرین به نواب نوشته بود، جزء یکی از درخواست های ایرانیان قلمداد شده بود.

در 6 ذی قعده 1334، سالار معظم که تحصیلات خود را در سوییس در رشته حقوق انجام داده بود، این مساله را مطرح کرد و گفت:
«کم کم می توانیم ترتیبی به کار بدهیم که کارهای اتباع خارجه به محاکم داخلی رجوع و کاپیتولاسیون به کلی از میان برداشته شود....

ضاقلی نظام مافی ملقب به سالار معظّم و نظام‌السلطنه و سردار مکرّم (۱۲۴۶ شمسی - ۱۳۰۳ شمسی) از رجال صاحب نفوذ در دوره قاجار بود. او در حین جنگ جهانی اول به همراه برخی رجال و روحانیون در مبارزه با روسیه و انگلستان، با حمایت آلمان و عثمانی در کرمانشاه دولتی به نام دولت مهاجرین یا دولت در تبعید تشکیل داد و رئیس قوای ملی شد. دولت مرکزی ایران در واکنش، همهٔ اموال و نشان‌های او را مصادره کرد.

او با اهدای هدایایی به احمد شاه، اجازه ورود به کشور را گرفت. پس از شکست قیام محمدتقی پسیان، نظام‌السلطنه از سوی قوام‌السلطنه والی خراسان شد. او در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران دفن شد. اموال زیادی در غرب تهران از او بر جای ماند. او برادرزادهٔ میرزا حسینقلی‌خان نظام‌السلطنهٔ مافی بود. او همچنین سه بار ولایت لرستان و بروجرد را بر عهده داشته است.

برچسب ها: کتاب رضاقلیخان نظام السلطنه ، رهبران مشروطه