فيلمنامه رسم عاشق کشي در بردارنده يک ويژگي اصلي و بسيار مثبت است که آن را از همه قصه ها و طرح هاي مشابه و بارها ديده اش متمايز مي کند؛ ايده و پيرنگ کاملاً نو و بکر و ضد کليشه که تازه آن هم ممکن است در نگاه اول تکراري به نظر برسد. اما جاي گيري و حواشي و زوايدش در پايان، آن حس غافل گيري و تاثيرگذاري تلخ و جانکاه تماشاي يک اثر در نوع خود تراژيک و غمبار را منتقل مي کند. پايان بندي فيلم و فيلمنامه در اين شکل و شمايل باعث مي شود آن را در زمره يکي از يگانه ترين پايان بندي هاي اين سال هاي سينماي ايران قلمداد کنيم.

در کتاب حاضر، پس از توضیح کوتاهی درباره‌ی نویسنده‌ی فیلمنامه‌ی "رسم عاشق‌کشی" و شناسنامه‌ی فیلم، متن کامل آن به چاپ رسیده است. در ادامه دو مقاله درباره‌ی این فیلمنامه از "نیوشا صدر" و "روبرت صفاریان" با عنوان "کودکی که زیاد می‌دانست" و "مسلخ معصومیت" ضمیمه شده است.

بخش پایانی کتاب نیز به گفت‌وگوی اسماعیل "میهن‌دوست" با نویسنده اختصاص دارد. گفتنی است، فیلم‌نامه‌ی "رسم عاشق‌کشی" بر محور یک خلاف قانونی شکل می‌گیرد. قاچاق چوب، انگیزه‌ی مشترک تمام شخصیت‌هاست و خوب و بد در چارچوبی غیر انسانی، یک‌دیگر را برای هدفی غیر انسانی زیر دست و پا له می‌کنند. تنهایی انسان، بومی‌گرایی و دنیای روستایی حاکم بر داستان، غافلگیرکردن مخاطب، نشان دادن واقعیتی که در انتهای فیلم‌نامه بعدی غیر معمول می‌یابد (پیر شدن ناگهانی جلال)، عرضه‌ی مفهوم جدید از زمان به گونه‌ای استعاری (رفت‌وآمدهای همیشگی جلال و پختگی زودرس او که در انتها در ظاهرش نمود می‌یابد) و توصیف تلاش و زجر مردم فقیر، فیلم‌نامه را به رئالیسم جادویی نزدیک می‌کند.

باور این واقعیت که قاچاقچیان برای بقای خود، جنگلدار بی گناهی را می کشند تا گذران زندگی کنند، برای من همیشه حقیقتی تلخ بود.برای کشف این حقیقت پس از تحقیق فراوان و مطالعه چند پرونده، بالاخره موفق شدم از طریق یکی از دوستان نزدیک با یکی از قاچاقچیان که مدت مدیدی را در زندان گذرانده بود، قرار ملاقاتی بگذارم.

قرارمان صبح یکی از روزهای آبان 1380 بود.
وقتی تصمیم به خروج از خانه گرفتم، تلفن زنگ زد.
گوشی را که برداشتم، پیرمردی هشتاد ساله با اکراه گفت:«آقای معصومی با دوستان مشورت کردم از انجام گفت و گو با شما معذورم.» وقتی علت را جویا شدم،...