رخسار صبح ؛ گزارش چامه ای از فضل الدین بدیل خاقانی شروانی

رخسار صبح

نویسنده: میرجلال الدین کزازی
ناشر: نشر مرکز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 631
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1368 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : نو ؛ بدون روکش

مروری بر کتاب

گزارش چامه ای از فضل الدین بدیل خاقانی شروانی

چامه‌ی خاقانی با ردیف «برافکند» که در این دفتر آن را به نام نخستین واژه‌هایش «رخسار صبح» خوانده‌ایم، از استوارترین و شیواترین و پرماز و رازترین سروده‌های این سخنور پیچیده‌اندیش و آرایه‌پرداز و زباناور است. آشنایی با آن، کلیدی است برای راه‌یافتن به جهان اندیشه‌های پیچ در پیچ و دیرآشنا و دشواریاب خاقانی، که چنان به جستجـوی تازگی و طـرفگـی و شگفتی میـرود که گـاه خواننده، ناتوان از همپویی و همسویی بـا سخنور ستـرگ، از پـای میافتد.

چامـه از دیـد واژه‌شناسی، زیباشنـاسی و پنـدارشناسی بیت به بیت بررسی شده است و دیباچه‌ای که چندان کوتاهتر از متن نیست، شناختی همه‌سویه و کلی از شاعر و شعر وی فراهم می آورد.

...افضل‌الدین بدیل بن علی خاقانی حقایقی شَروانی متخلص به خاقانی در سال 520 قمری در شهر شروان به دنیا آمد. عمویش طبیب و فیلسوف بود و خاقانی تا بیست و پنج سالگی در نزد او انواع علوم ادبی و حکمی را فرا گرفت. چندی نیز در خدمت ابوالعلاء گنجه‌ای شاعر بزرگ معاصر خود که در دستگاه شروانشاهان به سر می‌برد، کسب فنون شاعری کرد. پس از آنکه ابوالعلاء وی را بخدمت خاقان منوچهر شروانشاه معرفی کرد لقب «خاقانی» بر او نهاد. از آن پس خاقانی نزدیک به چهل سال وابسته به دربار شروانشاهان و در خدمت منوچهر شروانشاه، و پسر و جانشین او اخستان شروانشاه بود.

شعر خاقانی سبکی دیریاب و بغرنج دارد و بیشتر، نظمی هنرمندانه با گرایش‌های سخنوری و دقایق لفظی است. خاقانی در اواخر عمر در تبریز به سر می‌برد و در همان شهر درگذشت. سال وفات او را 595 و هم 582 نوشته‌اند. او در مقبره الشعرا در محله سرخاب تبریز مدفون است.