رباعیات ابوسعید ابوالخیر ؛ قابدار نفیس

رباعیات ابوسعید ابوالخیر

نویسنده: ابوسعید ابی الخیر
به کوشش: منوچهر آدمیت
خطاط: عباس مستوفی الممالکی
ناشر: شرکت تعاونی کار آفرینان فرهنگ و هنر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 180
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار قابدار - سال انتشار: 1390 - دوره چاپ: 5

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

تمام گلاسه رنگی مصور

مجموعه حاضر دربردارنده‌ی رباعیات ابوسعید ابی الخیر ؛ عارف قرن پنجم هـ . ق ـ است که با خط نستعلیق عرضه گردیده است، گفتنی است در آغاز کتاب، مختصری درباره‌ی احوال ابو سعید ابی الخیر و خصوصیات عارفان، نیز شیوه‌ی سیر و سلوک ذکر شده است.

ابوسعید فضل‌الله بن ابوالخیر احمد بن محمد بن ابراهیم (۳۵۷-۴۴۰ق) عارف و شاعر نامدار ایرانی قرن چهارم و پنجم است. ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار ممتاز و استثنایی دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافته‌است. چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار مولوی و خیام قرار می‌گیرد، بی آنکه خود شعر چندانی سروده باشد.

در تاریخ اندیشه‌های عرفانی در صدر متفکران این قلمرو پهناور در کنار حلاج، بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی به شمار می‌رود. همان کسانی که سهروردی آنها را ادامه دهندگان فلسفه باستان و تداوم حکمت خسروانی می‌خواند. از دوران کودکی نبوغ و استعداد او بر افراد آگاه پنهان نبوده‌است.

باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ
گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی باز آ

***

منصور حلاج آن نهنگ دریا
کز پنبهٔ تن دانهٔ جان کرد جدا
روزیکه انا الحق به زبان می‌آورد
منصور کجا بود؟ خدا بود خدا

***

هرگاه که بینی دو سه سرگردان را
عیب ره مردان نتوان کرد آن را
تقلید دو سه مقلد بی‌معنی
بدنام کند راه جوانمردان را

***

گفتم چشمت گفت که بر مست مپیچ
گفتم دهنت گفت منه دل بر هیچ
گفتم زلفت گفت پراکنده مگوی
باز آوردی حکایتی پیچا پیچ

***

گر درویشی مکن تصرف در هیچ
نه شادی کن بهیچ و نه غم خور هیچ
خرسند بدان باش که در ملک خدای
در دنیی و آخرت نباشی بر هیچ

***

ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ
با لعل تو سلسبیل و کوثر همه هیچ
بودم همه بین، چو تیزبین شد چشمم
دیدم که همه تویی و دیگر همه هیچ