گنجینه جواهراتی که در اینجا گرد آمده و به نمایش گذاشته شده است ، پربهاترین و بزرگترین مجموعه جواهر جهان است و سرگذشتی جالب توجه و چند صد ساله دارد. شاهنشاهان ایران در دوران 25 قرن شاهنشاهی خود ، هر زمان که از کشمکش ها فراغتی حاصل می کردند و کشور را آرام می یافتند و زندگی مردم را در رفاه می دیدند ، به گردآوری نفائس همت می گماشتند. دربار باشکوه و گنجینه های سرشار و بی مانند شاهنشاهان ساسانی ، مخصوصا خسرو پرویز ، موضوع افسانه هائی چند است و در کتابهای تاریخ فصلی خاص خود دارد.

حادثه حمله اعراب و غارت نفائس بی حد و حساب دربار شاهنشاهان ساسانی ، از جمله فرش بزرگ بهارستان خسرو ، داستانی است که تاکنون پس از چهارده قرن فراموش نشده است. حکومت های اسلامی ایران نیز به نوبه خود در جمع آوری نفائس کوشیدند و با گذشت قرن ها و حوادث گوناگون هنوز آثاری از مجموعه های جواهرات آنها موجود است.

موزه ملی ایران گنجینه ای بسیار بزرگ و گران بها برای ایران محسوب می شود که در قرن های پیش توسط پادشاهان ایرانی جمع آوری شده و هم چنین حاکمان و پادشاهان در آن زمان با استفاده از این جواهرات سعی می کردند شکوه و جلال عظمت بیش تری به فرمانروایی خود بدهند و همین کار باعث شد به جواهرات سلطنتی به چشم پشتوانه ملی در خزانه دولت نگاه شود .

در سال 1316 هجری شمسی قسمتی از جواهرات سلطنتی را به بانک ملی مرکزی ایران انتقال دادند تا به عنوان پشتوانه اسکناس و وثیقه بدهی دولت به بانک استفاده شود و با تاسیس بانک ملی مرکزی ایران در سال 1339 این جواهرات سلطنتی به موزه جواهرات چهار راه استانبول منتقل و در آن جا تحت حفاظت و صیانت بانک مرکزی قرار گرفت و تا اطلاع ثانوی بازدید برای عموم ممنوع شده است .