راهنمای بریج

نويسنده: بیژن شفازند
ناشر: فدراسیون بریج
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 167
اندازه كتاب: رقعی - سال انتشار: 1353 - دوره چاپ: 1

کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب

Bridge را می توانیم یکی از چالش برانگیزترین عناوین Ketchapp بنامیم. این استودیو معروف را بیشتر علاقه مندان به بازی های موبایل می شناسند؛ تمامی ساخته های آن ها بر پایه مکانیزم های بسیار ساده بوده و بازیکن به راحتی می تواند با اثر ارتباط بر قرار نماید. اتفاقا خود پل هم از این فرمول پیروی می کند.

اما چالش های بخش گیم پلی موجب شده اند تا مخاطب تجربه ای به مراتب دشوار تر داشته باشد. بنابراین سادگی کلیشه ای عناوین قبلی Ketchapp کمتر به چشم می آید. بگذارید همین ابتدا یک نکته خیلی مهم را بگوییم؛ اگر از علاقه مندان به بازی هایی هستید که در تار و پود المان های ساده خود، چالش برانگیز باشند، پل را از دست ندهید.

هسته اصلی گیم پلی به خودی خود بسیار جذاب است.  شاید نمونه های مشابه را در گذشته دیده باشید اما سرعت بالا و طراحی خوب چالش ها موجب شده اند تا بازیکن همچنان از پل لذت ببرد. جدای از این، ریتم بازی از تب و تاب نیافته و سرعت ضربه زدن به صفحه لمسی هر از گاهی تغییر می کند. البته یک مسئله مهم را به یاد بسپارید. ثانیه های ابتدایی تجربه این عنوان، ممکن است از چالش های پیش رو کمی گله نمایید.

چون از بخش راهنما خبری نیست و بازی یادگیری را به مخاطب شما واگذار می کند. ولی زود تصمیم نگرفته و کمی به خود فرصت بدهید تا با المان ها آشنا شوید. اینجاست که لذت واقعی پل خود را نشان می دهد. از دیدگاه گرافیکی، همانند دیگر عناوین Ketchapp، سادگی حرف اول را می زند. پس از کمی پیشروی هم محیط ها عوض می شوند تا چشم بازیکن خسته نشود.متاسفانه این سادگی بیش از حد، کار دست بخش شنیداری داده است. خبری از موسیقی نیست و تنها صدای حرکت شخصیت اصلی را می توانید بشنوید. Ketchapp می توانست با استفاده از ترک های آرامش بخش، تجربه ای به یادماندنی تر را به بازیکن هدیه دهد.

با این وجود، اگر به عنوان یک کالکشن تمام قسمت های بازی را نگاه کنیم، می توانیم از بخش شنیداری هم لذت ببریم. برای سخن پایانی بار دیگر جمله ابتدایی مقاله را تکرار می کنیم: اگر از علاقه مندان به بازی های ساده/چالش برانگیز هستید، پل از بهترین گزینه های موجود است. جدا از این که نام Ketchapp به خودی خود انگیزه دانلود بازی را ایجاد می کند....

از ۵۲ عدد صفحه مقوایی یا پلاستیکی که در ۴ دسته خال مختلف ۱۳ کارتی به‌علاوه ۲ عدد کارت جوکر یا دلقک، قرار می‌گیرند تشکیل شده‌است. از این ورق‌ها برای انواع بازی و سرگرمی، شعبده بازی‌ها، چشم‌بندی و تردستی‌ها، ساختن خانه‌های با ورق و نیز برای قمار استفاده می‌شود. اکثر بازی‌ها و سرگرمی‌ها صرفاً با ۵۲ کارت اصلی صورت می‌گیرد و جوکر نقش چندانی در بازی‌ها ندارد و گاهی از کارت جوکر به جای کارت گمشده‌استفاده می‌شود. البته بازی‌ها و سرگرمی‌هایی نیز هستند که با کارت جوکر انجام می‌شوند مثل بازی شیطانک و همچنین شلم. هر ورق در یک طرف دارای شکلی و علامتی است که با بقیه ورق‌ها متفاوت است و طرف دیگر همه آن‌ها (در یک دست ورق) کاملاً مشابه یکدیگر می‌باشند.

تاریخ شروع ورق بازی به قرن یازدهم در چین برمی‌گردد. در آن زمان پول‌های کاغذی چینی دارای چهار شکل مختلف بود و هم‌چنین دارای اعدادی بین ۲ الی ۹ در سه مورد و در یکی اعداد ۱ الی ۹. چنین تصور می‌شود که اولین ورق‌های بازی در واقع همان اسکناس‌های چینی بوده‌است که برای موارد شرط‌بندی و بازی نیز از آن‌ها استفاده می‌شده‌است. با این همه به نظر می‌رسد که اولین ورق‌های چاپ شده مربوط است به مجموعه دومینوهای چینی که ۲۱ شکل ترکیبات مختلف یک تاس در روی آن‌ها منقوش بوده‌است.

متأسفانه در فارسی اصطلاحات یکدستی برای رویدادهای ورق بازی نداریم. برای مثال ما به بسیاری از رویدادها «دست» می‌گوییم، مانند: دست دادن (برگ دادن، همچنین: برگ خوب دادن، برگه‌های مورد نظر آمدن، به عبارتی «دست خوب»)، دست (برگ‌هایی که در اختیار داریم؛ مثال، دست خوب، دست بد، دست پُر)، دست بازی (دُور یا نوبتی که در حال بازی شدن است)، ست (یک دست ۷ تایی در بازی حکم)، برگ‌های روی زمین (زمینه)، یک پک یا دِک ۵۲ تایی برگ (دسته)، سمت وسوی چرخش برگ‌ها (از دست راست برگ بده) و … ما به همهٔ این‌ها «دست» می‌گوییم، حال آن که هر یک تعریف و اصطلاح جداگانه ای دارند. واژهٔ «بازی» نیز به همین شکل است؛ بنابراین در واژه نامهٔ مختصر زیر، تنها به واژه‌های مشخصی پرداخته شده‌است و معادل انگلیسی آن‌ها را نیز نوشته‌ایم:

خال (Suit): علامت مشخصه کارت‌ها شامل گشنیز، خشت، پیک و دل.
دُور (Trick): یک بار بازی که در آن هر بازیکن یک کارت می‌اندازد. مثلأ در حکم، دُور عبارت است از ۴ برگی که از نفر اول (آغازگر) شروع می‌شود و با بازی نفر آخر پایان می‌پذیرد.
دست (Game): یک بازی کامل که در آن تمام برگ‌ها بازی شده باشند. مثلأ در حکم یک دست شامل ۱۳ دور است که در آن هر تیمی که ۷ دور را ببرد، بازی را برده‌است.
ست (Set): یک سری کامل از پیش تعین شده؛ مثلأ در حکم هر ۷ بازی را که یک تیم ببرد یک ست تمام می‌شود. از مجموع بازی‌ها تشکیل می‌شود و با شماری از ست‌ها کل بازی ورق به پایان می‌رسد، مثلأ با ۲ یا ۳ ست.
آغازگر (Leader): بازیکنی که دور را آغاز می‌کند و باقی بازیکنان طی ترتیب مشخص بعد از او بازی می‌کنند. معمولاً کسی است که دور پیش با برگ برنده او به پایان رسیده‌است.
دست دادن (Dealing): پخش کردن برگ‌های بازی میان بازیکنان.
دست دهنده (Dealer): کسی که برگ می‌دهد (پاسور).
حکم کردن (Bidding): عملی که طی آن خال سر، یا امتیاز تعهد شده مشخص می‌شود. می‌تواند به صورت رقابت باشد (یعنی هر کس تعهد بزرگتری کرد حکم کردن را ببرد، مثل شلم) یا می‌تواند به صورت نوبتی و تک نفره باشد (مثل حکم).
ورق سرد: دست ورق آکبند که هنوز باز و اصطلاحاً «گرم» نشده‌است. حرفه ای‌ها معمولاً متقلب هم هستند و برای آن که هیچ تقلبی مانند چیدن برگه‌ها یا نشان گذاشتن برگ خاصی با گوشهٔ ناخن یا به هر شکل دیگر صورت نگیرد، در بازی‌های رسمی و حرفه‌ای برای هر دست بازی، ورق برند مشخصی که سرد و باز نشده‌است جلوی چشم همهٔ بازیکن‌ها باز و با آن بازی می‌شود. آن‌ها حتی چندین دوربین مختلف از زوایای مختلف روشن و آمادهٔ ضبط می‌گذارند تا در صورت تقلب، ویدئو چک کنند.
رو بازی کردن: روباز بازی کردن، که هم می‌تواند قانون بازی باشد و هم نشانهٔ اعتماد به نفس بیش از حد فرد، که به معنی این است که مطمئناً برنده است.
زیر کشیدن: وقتی برگی نسبت سایر برگ‌ها برتری دارد و برنده است، اصطلاحاً سایر برگ‌ها را «زیر می‌کِشد».