دیوان نظام الدین محمود قمر

دیوان نظام الدین محمود قمر

نویسنده: محمود قمر اصفهانی
به کوشش: تقی بینش
ناشر: باران
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 500
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1363 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

چو فروغ صبح پیرى، بدمید گرد رخسار 
 نفَسى ز خَمر غفلت نشوى هنوز بیدار
حسدست و حرص و شهوت سبب زبونى مرد  
غضب ست و کبر و کینه، سبب جفا و آزار
اگرت نجات باید، به پناه مصطفى شو 
وگرت حیات باید به حریم کعبه روى آر

نظام الدین محمود قمراصفهانی متولد اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری بوده و با استناد به اینکه نظام الدین در دیوان شعریش اتابک سعد بن زنگی را مدح کرده بود بر می آید که وی مدتی از زندگی اتابک را درک کرده است .وی از سخنوران توانا و گمنام زبان فارسى است که در شعر غالباً (نظام) و گاهى (محمود) تخلص مى کرده است. قَمرى اصفهانى در روزگار اتابکان فارس (۵۴۳.۶۶۳ه.  . ق) مى زیسته و بعضى از آنان را ستوده است. آثار وى بر شیوه سبک خراسانى استوار است و دیوان فعلى اش بالغ بر دو هزار بیت دارد۱ و ارادت قلبى او به ساحت مقدس اهل بیت عصمت(علیهم السلام) در آثارش موج مى زند.

رام اشارات توست، چرخِ بدین توسنى
مادح دیدار توست مهرِ بدین انورى
شمّه اى از خُلق تو گر به چمن بگذرد
 تر شود از آب شرم روى گل آذرى
حیدر و حاتم تویى، زان که گه رزم و بزم 
با کرم حاتمى، با هنر حیدرى
گر ز سلیمان به غصب، مُهر جدا کرد دیو 
ملک سلیمان بود بابت دیو و پرى
سوى سلیمان بگیر، غصب شیاطین بِهل
لایق دیوان بود خاتم پیغمبرى

این شاعر مدیحه سرا مدیحه مستقلّى در ستایش رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) نداشت، بلکه گاهى به هنگام مدیحت ممدوحان خود به مناسبت از آن حضرت یاد کرده ولى مزیتى که این گونه آثار او نسبت به همگنان دارد، پرهیز از مبالغه هاى نامتعارف و اغراق هاى غیر منطقى است هر چند این آثار مناقبى نیز گاهى از این آسیب ها در امان نمانده و مقوله هاى ناخوشایندى در آنها راه یافته است.