دیوان قصائد منوچهری دامغانی ؛ چاپ سنگی

دیوان قصائد منوچهری دامغانی

نویسنده: منوچهری دامغانی
گردآورنده و کاتب: رضاقلی بن محمدهادی طبرستانی
ناشر: چاپخانه مشهدی الله‌ویردی تبریزی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 244
اندازه کتاب: جیبی جلد سخت - سال انتشار: 1241 - دوره چاپ: 1 

کمیاب  - کیفیت : عالی
 

مروری بر کتاب 

چاپ سنگی ؛ دوره ناصرالدین شاه

ابوالنجم احمد بن قوص بن احمد دامغانی شاعر نیمهٔ اول قرن پنجم هجری قمری است. وی پس از تحصیل علوم و فضایل به خدمت امیر منوچهر فلک المعالی پسر شمس المعالی امیرقابوس وشمگیر والی گرگان رسید و به همین جهت تخلص منوچهری را اختیار کرد. وی بر ادب عربی و اشعار شاعران عرب و بر احوال و آثار شاعران پارسی احاطه داشت و نیز بر علوم دینی واقف بود و در دربار سلطان محمود غزنوی منزلتی والا داشت. وی ظاهراً مبتکر مسمط است. دیوان او مکرر به طبع رسیده و قریب به سه هزار بیت دارد. وفات او به سال ۴۳۲ هجری قمری اتفاق افتاده است و گویا در جوانی وفات یافته است.

می بر کف من نه که طرب را سبب اینست
آرام من و مونس من روز و شب اینست

تریاق بزرگست و شفای همه غمها
نزدیک خردمندان می را لقب اینست

بی می نتوان کردن شادی و طرب هیچ
زیرا که بدین گیتی اصل طرب اینست

معجون مفرح بود این تنگدلان را
مر بی سلبان را به زمستان سلب اینست

ای آنکه نخوردستی می گر بچشی زان
سوگند خوری، گویی: شهد و رطب اینست

می‌گیر و عطا ورز و نکو گوی و نکو خواه
اینست کریمی و طریق ادب اینست