دیوان ضیائی

نویسنده: جهانگیر خان محبی
ناشر : مطبعه طلوع
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 265
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1311 - دوره چاپ : 1

 کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب

میرزا جهانگیر خان محبّی، ناظم الملک، فرزند محبعلی خان ناظم الملک، متخلّص به «ضیایی» به سال 1275 ه.ق متولد شد. مدتی به سفارت بغداد منصوب بود و در اواخر عمر در قم سکونت گزید و به مطالعه، جمع‌آوری و تنظیم احادیث پیامبر اکرم (ص) و امیر المؤمنین علی (ع) اهتمام کرد. وی به سال 1352 ه.ق در شهر قم وفات یافت.

هرگز گلی به گلشن گیتی نرسته است‌
کز نوک خار و جور خزان باز رسته است
گویی خزان مرگ به عالم فرا رسید
کابواب غم گشاده در عیش بسته است
باز ای سپهر سنگ کدامین جفای توست
کائینه‌ی صبوری عالم شکسته است
از نو چراست داغ به دلهای داغدار
وین سوزش نمک که به دلهای خسته است
چندان فشرده پنجه‌ی غم حلق انس و جان
کاندر گلوی خلق ره آه بسته است
بر قلب ممکنات مگر نیش غم خلید
کاجزای کاینات ز هم برگسسته است
باز از کدام صرصر و طوفان موج‌خیز
اسلام را سفینه به گل در نشسته است
نوح است، نی حسین و یَم است این، نه کربلاست‌
کشتی است این، نه جسم شهیدان خسته است
بگذشت روزگاری ازین رنج و آسمان‌
خوناب غم هنوز ز صورت نشُسته است
هر ماه نو به صورت او ناخن غم است‌
هرشام تیره در بر او رخت ماتم است