دیوان صادق سرمد

دیوان صادق سرمد

نویسنده: صادق سرمد
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 595
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1347 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب 

شاعر ملی

گفت من عاشقم اما دل دیوانه نداشت
طاقت سرزنش از مردم فرزانه نداشت
هوسی داشت که در حلقهٔ عُشاق آید
وَرنه دلدادگی عاشق دیوانه نداشت

سید صادق سرمد، شاعر و روزنامه نگار ،فرزند سید محمد علی به سال (۱۲۸۶ ه.ش) در تهران متولد شد. تحصیلات خویش را در رشته حقوق به پایان رسانید، و مدتها وکیل دادگستری بود و یکدوره به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد، و نیز امتیاز روزنامه صدای ایران را داشت.صادق سرمد در سال ۱۳۳۹ بر اثر بیماری سرطان دارفانی را وداع گفت.

میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت                 
می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت
پیمانه نمی‌داد به پیمان شکنان باز ساقی              
اگر از حالت مجلس خبری داشت
بیدادگری شیوه مرضیه نمی‌شد                           
این شهر اگر دادرس و دادگری داشت
یک لحظه بر این بام بلاخیز نمی‌ماند                      
مرغ دل غم دیده اگر بال و پری داشت
در معرکه عشق که پیکار حیات است                     
مغلوب، حریفی که بجز سر سپری داشت
سرمد سر پیمانه نبود این همه غوغا                     
میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت

***

ظلم و جهلِ ترک و تازی ظلمت و فحشا فزود
‎ظلم و جهل آری، اساسِ ظلمت و فحشاستی
‎بر شهيدانِ عجم اشکی نمی ريزی ولی
‎در عزایِ تازيانت عيشِ عاشوراستی
‎خانه ات ويرانه شد از تَرکتازیِ عرب
‎خانمانت نو زِ وقفِ خانهٔ بطحاستی
‎صد هزاران شهر از اين کشور فدایِ فتنه گشت
‎تو هنوزت بر سر باغِ فدک دعواستی
‎صد هزاران لاله از باغِ عجم شد داغدار
‎تو هنوزت شيون از داغِ دلِ ليلاستی
‎باز گوش ات، قصه خيزِ خيزران و حرمله ست
‎باز چشمت اشکريزِ اصغر و صغراستی
‎گريه بر خواریِ خود کن، گر سرِ زاريت هست
‎خنده بر شادیِ خود کن، گرت استغناستی
‎گريه کن بر انقراضِ دولت ساسانيان
‎کاين مذلت ها همه بر خاستهٔ آنجاستی
‎بر مدائن گريه کن کز صد مدينه برتر است
‎طاقِ کسری بين که جفت امروز ناکسراستی

مهرِ ايران تا نصيبِ غير ايرانی بود
‎قسمتِ ايرانيان بی مهریِ مزداستی
‎پيشِ ما بيگانه بيگانه ست و ما ايران پرست
‎هر که جز ايرانيان نه، جزوِ اين اعضاستی

انگليس و روس و ترک و تازی و نازی همه
‎فکر بازیِ خودند و جمعِ ما تنهاستی