دیوان صائب

نویسنده: صائب تبریزی , امیری فیروزکوهی
ناشر: انجمن آثار ملی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 969
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1345 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : 

مروری بر کتاب

با حواشی و تصحیح به خط خود آن استاد

صائب تبریزی، شاعر اوایل قرن یادهم هجری است. وی را شاعر چشمه آئینه ها و باغ های پر گل می دانند. او که آفریننده دردها و شادی ها بود، یک سراینده زیبا پسند و سوخته دل محسوب می گردد.

در یک کلام می توان او را از اختران ادبیات ایران دانست. صائب در زمان صفویان زندگی می کرد، و با شاهان آن سلسله محشور و مأنوس بوده است. صائب تبریزی درشعر و شاعری آن قدرتبحر داشت که ملک الشعرای عصر رستاخیز هنر ایران گردید .

صائب که درشعر و سخن خود به شور و شیدایی مولانا ، به شیوایی و روانی سعدی ، به فخامت و استواری کلام حافظ دلبسته بود و درشعر خود به مجموعه اینها نظر داشت و توانسته بود در کارهای خود نشان دهد که می تواند در خط ویژه هریک از این سه گوینده بزرگ گام های استواری بردارد ، او دست شعررا گرفت وبه آسمان برد .

صائب کسی به رتبه شعرم نمی رسد
دست سخن گرفتم و برآسمان شدم ...

طاقت کجاست روی عرقناک دیده را؟
آرام نیست کشتی طوفان رسیده را

بی حسن نیست خلوت آیینه‌مشربان
معشوق در کنار بود پاک دیده را

یاد بهشت، حلقه‌ی بیرون در بود
در تنگنای گوشه‌ی دل آرمیده را

ما را مبر به باغ که از سیر لاله‌زار
یک داغ صد هزار شود داغدیده را

با قد خم ز عمر اقامت طمع مدار
در آتش است نعل، کمان کشیده را 

زندان جان پاک بود تنگنای جسم
در خم قرار نیست شراب رسیده را...