دیوان ملک الشعرا ریاضی یزدی

نویسنده: محمدعلی ریاضی یزدی
به کوشش : مهدی آصفی - حسین آهی
ناشر: جمهوری - اسدی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 520
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1371 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

سید محمد علی ریاضی در مدایح و مناقب آل عصمت و در سرودن انواع شعر از قصیده و غزل استاد بوده است، اما بیشتر به مثنوى تمایل داشت است. در محافل ادبى و مذهبى به «شاعر آل‏الله» معروف بوده است.

در سال‏هاى 1352 تا 1357 در جلسات انجمن ادبى گوهر شرکت مى‏جست و اشعار خود را مى‏خواند که بیشتر آنها را مجله‏ى «گوهر» به چاپ رسیده است.سیدمحمدعلی ریاضی یزدی، متخلص به ریاضی در سال 1290 ش در یزد به دنیا آمد. پس از تحصیلات ابتدایی و علوم دینی در 17 سالگی به اصفهان رفت و پس از اتمام تحصیلات وارد دانشکده معقول و منقول شد و لیسانس گرفت.

سیدمحمدعلی ریاضی یزدی، شاعری توانا و خوش قریحه و دانشمندی فاضل بود و در سرودن انواع شعر از قصیده و غزل، استاد بوده است. وی از شاعرانی بود که به پیامبر اسلام(ص) و اهل‏بیت پیغمبر اخلاص زیادی داشت و در مدایح و مراثی ائمه اطهار، اشعار بسیاری نظم کرد که نمونه اشعار وی در نگین سخن آمده است.ریاضی یزدی سرانجام در 29 اسفند 1362ش در هفتاد و دو سالگی در تهران در گذشت و در ابن بابویه در ری به خاک سپرده شد.

...گیرم که آفتاب جهان ذره پرور است
این بس مرا که سایه ی مهر تو برسر است
دولت به کام و محنت گردون حرام باد
تا ساغرت بگردش و تامی به ساغر است

ای دل چرا به غیر خدا تکیه می کنی؟
امید ما و لطف خدا از که کمتر است؟

بهر دو نان خجالت دونان چه می کشی؟
ای دل صبور باش که روزی مقدر است

خاطر ز گفتگوی مکرر شود ملول
الاحدیث دوست که قند مکرر است

... فرخنده نامه ای که موشح به نام اوست زیبنده آن صحیفه که او زیب دفتر است نامی که با خدا و پیمبر ز فرط قدس زیب اذان و زینت محراب و منبر است پشت فلک خمیده که با ماه و آفتاب در حال سجده روی به درگاه حیدر است.