دیوان درویش عبدالمجید شکسته نویس

دیوان درویش عبدالمجید شکسته نویس

نویسنده: عبدالمجید شکسته نویس
به کوشش: احمد سهیلی خوانساری
ناشر: ما
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 150
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1363 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

مجموعه‌ی حاضر شامل اشعاری است با مضامین عاشقانه، عارفانه و پندآموز که در قالب غزل، قطعه، مفردات و... سروده شده اند.

درویش عبدالمجید طالقانی قزوینی در سال 1150 هجری قمری به دنیا آمد. در جوانی به قزوین آمد و پس از فراگرفتن اصول اولیه خوشنویسی در این شهر، به اصفهان رفت. استاد درویش علاوه بر خط در شعر نیز تبحر بسیار داشت و از اعضای انجمن ادبی مشتاق به شمار می‌رفت.

وی دیوان غزلیاتی داشت و در اشعار خود «خموش»، «درویش» و «مجید» تخلص می کرد.درویش عبدالمجید عمری کوتاه داشت او در سال 1185 قمری در اثر ابتلا به بیماری مالاریا، چشم از دنیا فروبست.

تنم از هجر تو فرسود،بیا
دیر شدآمدنت،زودبیا
زدی ام زخمی ورفتی اکنون
روی آورده به بهبود،بیا
رفتی از چشم ومرا رفتن تو
صدغم افزون به غم افزود،بیا
گفتی:آیم چو بسوزی،برِ تو
بی تو برخاست زمن دود،بیا
رفتی ورفت زجان ودل من.
تاب وطاقت که مرابود،بیا.
تنِ آسوده ی ما،بی رخِ تو.
عمرها شد که نیاسود،بیا.
کیست گویدکه"مجید"از هجرت.
خون دل از مژه پالود،بیا.