دیوان حافظ شیرازی به خط عبدالملکی تویسرکانی ؛ رحلی

دیوان حافظ شیرازی

نویسنده: خواجه حافظ شیرازی
خطاط : آیت الله عبدالملکی تویسرکانی
ناشر: میلاد
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 387
اندازه کتاب: رحلی گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1382 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

دیوان حافظ که مشتمل بر حدود ۵۰۰ غزل ، چند قصیده ، دو مثنوی ، چندین قطعه و تعدادی رباعی است ،تاکنون بیش از چهارصد بار به اشکال و شیوه‌های گوناگون ، به زبان فارسی و دیگر زبان‌های جهان به چاپ رسیده‌است.شاید تعداد نسخه‌های خطّی ساده یا تذهیب‌شدهٔ آن در کتابخانه‌های ایران ، افغانستان ، هند ، پاکستان ، ترکیه و حتی کشورهای غربی از هر دیوان فارسی دیگری بیشتر باشد.

نکتهٔ خاصی که در دیوان حافظ وجود دارد ،کثرت نسخه‌هایی با مفردات و واژه‌های گوناگون است که این خصیصه باعث بروز تصحیحات متعدد و گاه متناقض هم در بین مصححان می‌شود. حافظ را چیره‌دست‌ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته‌اند موضوع غزل وصف معشوق ، می ، و مغازله است و غزل‌سرایی را باید هنری دانست ادبی ، که درخور سرود و غنا و ترانه‌پردازی است.با آن‌که حافظ غزل عارفانهٔ مولانا و غزل عاشقانهٔ سعدی را پیوند زده ،نوآوری اصلی او در تک‌بیت‌های درخشان ، مستقل ، و خوش‌مضمون فراوانی است که سروده‌است.

استقلالی که حافظ از این راه به غزل داده به میزان زیادی از ساختار سوره‌های قرآن تأثیر گرفته‌است ،که آن را انقلابی در آفرینش این‌گونه شعر دانسته‌اند.چندین رباعی به حافظ نسبت داده شده که هرچند از ارزش ادبی والایی هم‌سنگ غزل‌های او برخوردار نیستند ،اما در انتساب برخی از آن‌ها تردید زیادی وجود ندارد.

حافظ درباره عشق الهی که موضوع غزل‌های عرفانی اوست ، صحبت می‌کند.در مورد عشق انسانی هم وقتی از معشوقان جسمانی و مادی صحبت می‌کند ،خاطر نشان می‌کند که عشق وی همچون امری است که به یک سابقه ازلی ارتباط دارد. در غزل‌های عرفانی حافظ ، عشق مجازی همچون پرده‌ای به نظر می‌آید که عشق الهی در ورای آن پنهان است.