دیوان حافظ انجمن خوشنویسان ایران

دیوان حافظ 

نویسنده: خواجه حافظ شیرازی
تصحیح: محمد قزوینی , قاسم غنی
مقدمه: مرتضی مطهری
ناشر: انجمن خوشنویسان ایران
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 420
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1360 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو  _ نو

مروری بر کتاب

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را 
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را 
بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت 
کنار آب رکناباد و گلگشت مصلا را 
فغان کاین لولیان شوخ و شیرین کار شهر آشوب 
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را...

دیوان حافظ که مشتمل بر حدود ۵۰۰ غزل ، چند قصیده ، دو مثنوی ، چندین قطعه و تعدادی رباعی است ،تاکنون بیش از چهارصد بار به اشکال و شیوه‌های گوناگون ، به زبان فارسی و دیگر زبان‌های جهان به چاپ رسیده‌است.شاید تعداد نسخه‌های خطّی ساده یا تذهیب‌شدهٔ آن در کتابخانه‌های ایران ، افغانستان ، هند ، پاکستان ، ترکیه و حتی کشورهای غربی از هر دیوان فارسی دیگری بیشتر باشد.

نکتهٔ خاصی که در دیوان حافظ وجود دارد ،کثرت نسخه‌هایی با مفردات و واژه‌های گوناگون است که این خصیصه باعث بروز تصحیحات متعدد و گاه متناقض هم در بین مصححان می‌شود. حافظ را چیره‌دست‌ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته‌اند موضوع غزل وصف معشوق ، می ، و مغازله است و غزل‌سرایی را باید هنری دانست ادبی ، که درخور سرود و غنا و ترانه‌پردازی است.

با آن‌که حافظ غزل عارفانهٔ مولانا و غزل عاشقانهٔ سعدی را پیوند زده ،نوآوری اصلی او در تک‌بیت‌های درخشان ، مستقل ، و خوش‌مضمون فراوانی است که سروده‌است.

استقلالی که حافظ از این راه به غزل داده به میزان زیادی از ساختار سوره‌های قرآن تأثیر گرفته‌است ،که آن را انقلابی در آفرینش این‌گونه شعر دانسته‌اند.چندین رباعی به حافظ نسبت داده شده که هرچند از ارزش ادبی والایی هم‌سنگ غزل‌های او برخوردار نیستند ،اما در انتساب برخی از آن‌ها تردید زیادی وجود ندارد.