درباره دین تعاریف گوناگونی ارائه شده است. یکی از دلایل این گوناگونی و اختلاف، ابعاد مختلف دین است. برخی از تعاریف از دیدگاه اعتقادی دین را مورد بررسی قرار داده‌اند، برخی از دیدگاه حامعه شناختی، برخی از نقطه نظر روان شناختی و ... یکی دیگر از دلایل این اختلافات در تعریف دین اختلاف در تعیین مصداق برای دین است. در طول تاریخ ادیان مختلفی ظهور کرده‌اند. توجه به ویژگی‌های ادیان مختلف تعاریف گوناگونی در این زمینه پدید آورده است.

از دیدگاه بسیاری از اندیشمندان این حوزه، مفهوم دین یک مفهوم «سهل» و «ممتنع» است. از سویی همه ما می‌دانیم که دین چیست ولی در عین حال در مقام تحلیل و بررسی دقیق‌تر می‌بینیم که اختلافات بسیاری در این زمینه پدید آمده است. «دین به اندازهای ساده است که هر بچهای عاقل و بالغ و یا آدم بزرگ میتواند یک تجربهی دینی حقیقی داشته باشد و به اندازهای جامع و پیچیده است که برای فهم کامل و بهره گیری تام از آن، نیازمند تجربه و تحلیل میباشد»

دین در فرهنگ واژگان و از جنبه لغوی به معانی گوناگونی چون «تعبد، انقیاد، فروتنی، تسلیم پذیری، فرمانبرداری، عرف و عادات، فرمان، والایی، حساب، پاداش و قانون به کار رفته است». از میان این مفاهیم، آنکه جنبه مرکزی و اساسی دارد مفهوم فرمانبرداری است. از سویی، واژه شناسان تعریف دین به مفهوم «شریعت» را از این جهت استعاره ای دانسته اند که «پیروان یک شریعت به احکام و ارزش‌های آن شریعت گردن نهاده اند و از صاحب یا صاحبان آن شریعت فرمان می برند»، و از سوی دیگر تأکید می ورزند که خضوع، فروتنی و فرمانبرداری پیروان یک شریعت در برابر احکام و بایدها و نبایدهای آن، وجه مشترک همه مضامینی به شمار می رود که در تعریف لفظی دین به آنها اشاره رفت. بنابراین تسلیم فروتنانه در برابر خواسته های دین از لوازم مفهوم شناختی دین است.

همچنین دین در مفهوم کاربردی خود مشتمل بر مجموعه ای از مبانی، اصول، روشها، احکام و ارزش‌هاست که پیروان، خود را به آنها پایبند می دانند و همراه با گرایش و احساس معنوی و روحانی خاصی بر اساس آنها رفتار می کنند. اما عنصر کلیدی و شاخص اصلی دین چیست؟