اویس، آسیف و دیلمزاد، سه فصل تشکیل دهنده این کتاب هستند.
زمان در پایان این کتاب سیال می‌شود و موضوع داستان در صفحات آخر کتاب، خواننده را با اتفاقی غیرمنتظره مواجه می‌کند.داستان رمان «دیلمزاد»، از زبان راوی «من، تو» روایت می‌شود و وقایع آن در آمل، تهران و کردستان اتفاق می‌افتد. در نگارش این داستان از زبان امروزی و ساده استفاده کرده‌ام، ولی در بخش‌هایی، دیالوگ قهرمانان داستان با زبان محلی مردم شمال ایران آورده شده که در پاورقی ترجمه آن درج شده است.

این کتاب درباره پسری به نام «اویس» است که برادر خود را به طور اتفاقی، بعد از 20 سال، در بهمن سال 1360، در جنگل‌های آمل پیدا می‌کند.در این کتاب زبان و زمان داستانی به طرزی خاص نمود می‌یابد و در پایان داستان به طرز مشکوکی همه حوادث آن زیر سوال می‌رود؛ به طوری که تشخیص بخش‌های واقعی از موقعیت‌های رویایی داستان برعهده خود خواننده است.

رفتی. حسابی به هم ریختم. روحم پاره پاره شد. کسی توی دلم خندید. نگاه کردم، دیدم همه درخت های پای تپه می خندند. همه دیدند تو چه کردی: کوه ها، درخت ها، آدم ها، همه. پس از این، هیچ چیزی نمی تواند اتفاق بیفتد. بعد از تو، دنیا ساکت و خاکستری است. دلم آویزان مانده، می داند دیگر زنده نخواهد ماند که تو را ببیند. و او دیگر نمی آید؛ نمی آید؛ دیگر نمی آید.