دود و آه

نویسنده: ابراهیم رهبر
ناشر: مس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 116
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1391 - دوره چاپ: 2 

مروری بر کتاب 

نویسنده از خود و نوشتنش چه بنویسد که نانوشتنش بهتر است .ده داستان کوتاه که رویدادهای آن در جغرافیایی چهارراهی و باز، اما کوچک می گذرد . خطه ای باران خیز و ابری از شهرکی وکوههای دور و بر و سر راه .ده داستان کوتاه است که در جملگی آن‌ها, زندگی روزمره در روستاهای شمال و جاده‌های اطراف بیان شده است و هیچ یک از داستان‌ها حادثه خاصی ندارد.

ابراهیم رهبر به سال 1317 شمسی در صومعه سرا زاده شد. وی دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی زمین‌شناسی است (1344)، بازنشسته‌ی اداره‌ی کشاورزی (1359) که در حاضر تمام وقت به کار داستان نویسی اشتغال دارد. از این نویسنده کتابهای مهربانان و سه نمایشنامه ، دود و آه ( مجموعه داستان)،چاپ آخر زندگی،درشهری کوچک، من در تهرانم(مجموعه داستان)، سوگواران ( مجموعه داستان )، شاهدرسمی،نام کسما، نونو... انتشار یافته است .

در سالهای اخیر نیزبیش از 25 داستان کوتاه از او در مجله ها چاپ شده است. ابراهیم رهبر از اعضای گروه پژوهشگران ایران است. متفاوت می‌نویسد. تجربه‌گراست. گویی آگاهانه راه تعامل را با خواننده‌ی آثارش می‌بندد و از تجسم چهره‌ی خواننده‌ی مستاصل آثارش نیشخند می‌زند. این‌ها ویژگی نویسنده‌ای است که همواره از مناسبات ژورنالیستی زمانه‌اش دور بوده و با عزلت‌نشینی خودخواسته‌اش، کمتر مورد توجه منتقدان بوده است. نخستین داستان‌هایش از سال‌های آغازین دهه‌ی چهل در نشریات و جنگ‌هایی چون «طرفه»، «ویژه‌ی هنر و ادبیات بازار»، «فردوسی» و «اندیشه و هنر» منتشر شد. «دود» نخستین مجموعه داستان اوست که در سال 1349 در تهران انتشار یافت.

نمایش‌نامه‌نویسی از دیگر دغدغه‌های اوست که بیشتر از بسیاری از نویسندگان گیلانی، برش‌های متعددی از زندگی زنان و مردان گیلک را به تصویر کشیده و کوشیده است گوشه‌هایی از مناسبات اجتماعی و دغدغه‌های آنان را ثبت کند.ابراهیم رهبر از آن دست نویسندگانی است که همواره در عرصه قلم پیراهنی نو بر تن کرده و تجربه‌های متفاوتی را چه در عرصه‌ی فرم و زبان و چه در عرصه‌ی مضمون و فضاهای داستانی، ارایه داده است.