دنیای شاعران

دنیای شاعران

نویسنده: عزت الله همایونفر
ناشر: بنگاه تلویزیون ایران
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 500
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1341 - دوره چاپ: 1 

کمیاب  - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ نوشته تقدیمی دارد

مروری بر کتاب

جلد اول ( جلد دوم کتاب چاپ نشد )

شامل شرح حال مختصر و نمونه اشعاری از شاعران بزرگ ایران

  ادبیات هر فرهنگ، بازتابی از ارزش ها و دغدغه های مشترک مردم آن است: روایتی شخصی از تجربه ی جمعی انسان بودن. شاعر، چیزی را به زبان می آورد که دیگران احساس می کنند—اغلب بدون این که از آن احساس آگاهی داشته باشند، چیزی که آرزویش را دارند، حتی اگر تا قبل از خواندن کلمات هنرمند، از آن بی خبر بوده باشند.

ادبیات در سراسر جهان، سرشار از این ارزش ها و دغدغه های مشترک میان همه ی انسان ها است و «ادبیات ایران» نیز در دل آن، درخششی چشمگیر داشته است. ادبیات فارسی، به خصوص در قالب شعر، پیوندی منحصر به فرد را میان زندگی روزمره ی انسان و جهانِ معناهای والا و جاودانگی ها برقرار می کند؛ و نه فقط در دوره ای خاص یا از طریق آثار یک هنرمند، بلکه به شکلی پیوسته از زمان پیدایش خود تا هنرمندانی که اکنون در حال پیش بردن آن هستند.

از آنجایی که خلفا و حاکمانِ اسلامی سعی در ترویج زبان عربی و حذف زبان پارسی داشتند در دویست سال اولیّه پس از ظهور اسلام امر شعر و شاعری در ایران متوقف ماند تا اینکه در قرن سوم و در زمان طاهریان و صفّاریان نام ۷ شاعر، ثبت شده که جمعاً ۵۸ بیت از آن  ها به یادگار مانده است.

در قرنِ چهارم، در دوره سامانیان- آل زیار- آل بویه- صفّاریان به سبب اینکه حاکمان مشوّق زبانِ آبا و اجدادی خود شده و تبلیغاتِ دار و دسته عرب زبانانِ طرفدار حکومت خلفا پیوسته کم  رنگ  تر می  شد جمعاً نام ۵۹ شاعر به ثبت رسیده است. لیکن به غیر از دانشنامه حکیم میری و اشعار دقیقی از سایرین دیوانی در دست نیست. از این دوره جمعاً ۸۶۵۴ بیت شعر فارسی به جای مانده که ۱۰۴۵ بیت متعلق به رودکی و ۱۳۰۸ بیت متعلق به دقیقی و ۴۴۸۱ بیت متعلق به دانشنامه حکیم میری بوده و ۱۸۲۰ بیت باقیمانده متعلق به ۵۴ شاعر دیگراست که ما به نام و شعر شاعر دسترسی داریم.

در قرن پنجم در زمان سلجوقیان و غزنویان که دوره درخشان شعر فارسی است، جمعاً ۱۶۴ شاعر به نام شناخته شده که مجموع اشعارشان ۱۶۴۵۹۳ بیت می  باشد. از این مقدار شعر تعداد ۲۱ منظومه متعلق به ۲۱ شاعر، موجود است که بعضی به چاپ رسیده و برخی از آنها هنوز به چاپ نرسیده است و نام این ۲۱ شاعر به  قرار زیر است:

۱- ابوالقاسم فردوسی (شاهنامه)
۲- عطار رازی (برزونامه)
۳- گلشاه عیوقی
۴- گرشاسب نامه
۵- ویس و رامین
۶- یوسف و زلیخا امانی
۷- روشنایی  نامه ناصرخسرو
۸- مثنوی سعادت نامه ناصرخسرو
۹- بیژن نامه عطار رازی
۱۰- راحه  اللسان یا پندنامه انوشیروان
۱۱- کسایی مروزی
۱۲- عسجدی
۱۳- باباطاهر
۱۴- فرخی سیستانی
۱۵- عنصری بلخی
۱۶- منوچهری دامغانی
۱۷- لامعی گرگانی
۱۸- ابوسعید ابوالخیر
۱۹- قطران تبریزی
۲۰- خواجه عبدالله انصاری
۲۱- ناصرخسرو

به طور کلی از سه قرن سوم و چهارم و پنجم جمعاً ۳۱۵ تن شاعر تقریباً با ۵۰۰۰ بیت به احصاییه درآمده و نام و اشعار آنها را جناب آقای محمود مدیری فاضل محترم با مطالعه ۲۲۱ مأخذ جمع  آوری و استخراج و در کتابی منتشر نموده  اند که خوانندگان محترم می  توانند با مراجعه به آن به آگاهی کامل دست یابند....

...وحشي در اشعار خود بيشتر توجّه به روحيّات داشته و بيان احساسات دروني خويش و سينة آتش افروز و دل پرسوز خويش را مي‌نمايد. قصايد وحشي داراي مرتبة بلند است و غزليّات، حكايتي از دل پردرد او. دو مسمّط دل‌پذير از او به يادگار باقي مانده كه بسيار مشهور است، امّا به حكم انصاف، وحشي بهتر از هر كس توانسته است از نظامي تقليد بنمايد و خلدبرين را كه در مقابل مخزن‌الاسرار نظامي ساخته، بهتر از سايرين پرداخته است.