بازاریابی عبارت است از کسب خشنودی مشتری به شیوه‌ای سودآور به طور مستمر بهتر از رقبا، با تکیه بر سه کلمه‌ی شناسایی، شناساندن و خشنودی. این آخرین و جامعترین تعریف از بازاریابی است که با آموخته‌هایم از اساتید و دانشگاه بازار ساخته‌ام . امروزه دیگر رضایت مشتریان، موفقیت در بازار را تضمین نمی‌کند چون تعداد شرکتها و سازمانهای یک صنعت خاص که می‌تواند رضایت مشتری را سبب شوند روبه فزونی است. اما تعداد اندکی از آنان می‌توانند مشتری را به درجه خشنودی برسانند.

پس متمایز بودن و شناساندن شایستگیهای کلیدی بیش از هر زمان دیگر در عرصه‌ی رقابت اهمیت یافته‌اند تا در راستای خشنودی سازی مشتریان گامهای مؤثر‌تری برداریم و در معرض دید و توجه مشتریان باشیم. به همین جهت است که اقتصاد توجه، معنا و مفهوم می‌یابد.

•تعاملات علوم مختلف و توجه بیشتر به علوم بین رشته‌ای سبب خلق راهکارهای تازه در عرصه کسب‌وکار شده است و رشته‌هایی چون اقتصاد بازاریابی که از تعامل بین رشته‌ای کل نگر اقتصاد، و رشته‌ی جزء‌نگر بازاریابی به وجود می‌آید، تا به فراگیران خویش جامعیت‌نگری بیشتر و نگرشی سیستمی در فضای کاربردی را ارائه دهد و سبب شود نبوغ بازاریابی آنان ارتقا یابد.

تمام این شرایط و اقتضائات، مسئولیت دست اندرکاران و بخصوص انسانهایی را که بین دو دانشگاه علوم و دانشگاه بازار فعال هستند ، بیشتر می‌کند. راه موفقیت، پیوند زدن آموزه‌ی دانشگاه‌های بازار با مفهوم‌سازی و یافته‌ها و نتایج دانشگاههای علوم است بی شک به کارگیری تمام توان فقط در یکی از این دانشگاهها ما را از جامعیت‌نگری و تجاری‌سازی و پیاده‌سازی مفاهیم علمی دور می‌سازد.

•طبق تعریف دانشگاه هاروارد، موفقیت عبارت است از انتخاب اهداف بایسته و به کار بستن ابزار شایسته جهت تحقق آنها. و این امکان پذیر نیست مگر با تعامل بین دانشگاههای علوم و دانشگاه بازار.

تعامل مهمترین عامل زیرساختی موفقیت است که با نگرش دو سویه بین درون و بیرون سازمان، هدفهای بلند مدت و کوتاه مدت، نیمکره‌ی راست و چپ مغز، و همچنین ایده‌های افراطی و اقدام عملی دست یافتنی می‌شود. تعامل بین حوزه‌ی اندیشه و حوزه‌ی عمل و گسترش فضای اعتماد برای پیش‌بینی آینده با درس‌گیری از گذشته و اتخاذ تصمیمات با ریسک کمتر برای بهره‌وری در زمان حال، ضرورت انکار ناپذیر است

لازم است نوع نگاه و اجرایمان را که در گذشته سبب ساز موفقیت‌مان شده‌اند، را مورد بازنگری قرار دهیم و با اقتضائات عصر حاضر راست آزمایی کنیم و بدانیم آنچه موفقیت کنونی ما را سبب شده، است موفقیت آینده‌مان را تضمین نمی‌کند. نگاه سیستمی و جامع و همه جانبه با ریسک پذیری آگاهانه، لازمه‌‌ی توفیق عصر حاضر است….